top of page
Foto van schrijverBernard Derwa

De gebroken ziel van de Binkenstad

Een Truienaar die niet kan foefelen is geen Truienaar. Hem of haar aan regels binden, dat lukt niet en dat zal ook nooit lukken, je moet hem gerust laten en hem laten geworden, dan doet hij vanzelf de Stad gonzen van de 'commerce' en van het vertier.

Zo was het vroeger in de jaren zestig tot eind jaren negentig van de vorige eeuw. Niet voor niet riep de 'Paris Match' Sint-Truiden toen uit als een van de aangenaamste steden van Europa. Laat mij u de sfeer van toen weergeven, de jongere lezers zullen moeite hebben om het te geloven.

"Niet voor niet riep de 'Paris Match' Sint-Truiden toen uit als een van de aangenaamste steden van Europa.

De Luikerstraat, dat was dé commercestraat. Ze was toen nog heel breed. Wat deed de Truienaar dan wel: hij parkeerde dubbel en zelfs driedubbel. En regelmatig begon er dan iemand aanhoudend te toeteren. Je zag dan aan alle deuren van alle winkels koppen en hoofden naar buiten steken om te zien welke onverlaat zich klem had gereden. De schuldige liep dan snel naar buiten om zijn auto te verplaatsen. De bevrijde chauffeur reed al bedankend weg en de schuldige nam zijn plaats in.

"Het was bijna een kunst om een boete te krijgen. Ten eerste omdat er quasi geen verkeersregels golden in Sint-Truiden en ten tweede omdat je geen politieman kon tegenkomen.

Het was bijna een kunst om een boete te krijgen. Ten eerste omdat er quasi geen verkeersregels golden in Sint-Truiden en ten tweede omdat je geen politieman kon tegenkomen. Die hadden wel wat beters te doen dan de mensen op te schrijven. Ze zaten nogal eens graag op café of ze waren op missie. Ergens ten velde papieren aan het invullen bij een burger aan de keukentafel met een witteke in de aanslag. Maar had een arm der wet het toch te bont gemaakt, dan liep de Truineer linea recta naar de 'Commissair' om zijn proces te laten teniet doen.

"Later perfectioneerde Jef Cleeren dat systeem à la Napolitana door deze kakofonie op een meesterlijke wijze te dirigeren.

Later perfectioneerde Jef Cleeren dat systeem à la Napolitana door deze kakofonie op een meesterlijke wijze te dirigeren. Hij reed tijdens de kiestijd met 'parleurs' op zijn Mercedes en later zelfs met een bel. Hij riep iedereen die hij kende af al was hij een koerscommentator. Maar zag hij iemand die beboet werd, dan nam hij die agent het proces uit zijn handen en scheurde het kapot. Of trok zijn kepie van zijn hoofd. Echt gebeurd.


Ondertussen is deze cowboy-achtige , vrank-en vrije stadssfeer allang niet meer. Tijden veranderen, regels bleven niet uit. Maar goed denk ik dan. Blijft de vraag zijn we niet te fel de andere kant doorgeschoten. Qua kilheid kunnen we wedijveren met Hasselt, Pelt of Maaseik.


Sint-Truiden, fiere hoofdstede van Haspengouw, maar onder een stolp van boetes, hefbomen, camera-ogen onder uw auto in de grond, heksenjacht op 'enkele minuutjes over tijd', opgejaagde verpleegsters die hun spuitjes in drie tellen moeten zetten, leegstandboetes van duizenden euro's per jaar, dode etalages en meer 'Te Huur'-borden dan straatnamen.


Mannen en vrouwen, de fut geraakt er stilaan uit. Ze hebben de Truienaar willen temmen, maar dat is mislukt. Een echte Bink, die ge 'pitst', zegt 'Foert, ik ben weg, ich gon ritse. Hij mijdt de stad, eet buiten de stad en koopt in winkels met parking zonder boetes.


Lichtjes en fonteintjes interesseren hem en haar echt niet ...





1.076 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page