Wie op zoek is naar een foto van de stad Sint-Truiden, haar geschiedenis of haar inwoners, moet zeker eens aankloppen bij gewezen elektricien Willy Ilsbroekx (80) uit Schurhoven. Al een halve eeuw trekt hij met zijn ‘kodak’ door Sint-Truiden. Als rasechte Bink verzamelde hij een unieke collectie van 70.000 beeldenvanonze stad. Samen met Willy ga ik wekelijks op zoek naar een bijzondere plaats of gebeurtenis in onze stad.
Vandaag nemen we u mee naar de Ziekerenweg en haar bewoners tijdens de nacht van 30 september 2004 toen een hels inferno de straat in lichterlaaie zette..
“Haast u Dirk, want Ziekeren brandt af en Bomma en Tante Wiesa staan hier in hun nachtkleed op straat
Ik herinner me het telefoontje van mijn zus nog als de dag van gisteren. De werkplaatsen van het Psychiatrisch Ziekenhuis Ziekeren, nu Asster stonden die donderdagnacht sinds 23u.00 in lichterlaaie. Het was de steeds opmerkzame Rabindra uit Buthan die de brand als eerste opmerkte en alarm sloeg. De brandweer die massaal was uitgerukt, was bang dat de vlammen zouden overslaan op de huizen van de Ziekerenweg tegenover de werkplaatsen. En die vrees was niet ongegrond. Zo begonnen de vensters van mijn ouderlijk huis op nummer 44 stilaan barsten te vertonen.
Spierwit nachtkleed
Mijn ouders verbleven dat weekend aan zee. Maar voor de rest stonden alle bewoners van het stukje Ziekerenweg van aan de Spaanse Brug tot aan de Olympialaan op dat nachtelijk uur bang naar de vlammen te kijken. Nog geen smartphones in de aanslag. Het was wachten tot 2007 toen de eerste iPhone met 2G uitkwam. Dus u moet het hebben van mijn ooggetuigenverslag. Dakwerker Bruno en zijn vrouw Jenny van nummer 40 ontfermden zich over de immer kokette Antoinette. Mijn grootmoeder, Tinneke en haar zuster van toen 91, Louisa Bergen stonden in hun spierwit nachtkleed op straat met hun haarnetjes nog aan. De twee beenhouwers Roger en Richard Matthijs keken naar hun reclameletters die stilaan vervormden door de hitte. Patrick en Madam Libens van de zagerij die er toen nog stond, stonden naast elkaar. Ik vergeet er ongetwijfeld nog, want in de jaren die volgden vervaagden mijn herinneringen en ontvielen ons spijtig genoeg heel wat buren. Maar tijdens die noodlottige nacht was de samenhorigheid van onze straat, de Ziekerenweg groter dan ooit tevoren.
Verwrongen staal
De foto’s van Willy zijn daags erna getrokken en laten zien hoe hevig de brand had huis gehouden. Het verwrongen staal heeft er trouwens nog weken gelegen. Maar de jaren vervlogen, meer en meer bewoners verhuisden of kwamen te overlijden. Er kwam een sociaal woonproject op de plaats van de zagerij Libens en de Volksbeenhouwerij Mathijs veranderde van eigenaar. Vandaag is er niets meer dat naar de brand verwijst en houdt een kunstwerk van Koen Vanmechelen een oogje in het zeil.