2 begrafenissen op 1 week, 2 teveel voor mij, was me dat een concentratie van emotie, wakker worden van het leed van andere mensen,…. Eerst John, mijn goede wijnvriend, een golflengte-genoot, heerlijk om met hem te kunnen praten over wijn en gastronomie.
Onverwachts, heel goed voor hemzelf, is ‘m vertrokken naar de eeuwige jachtvelden. Hij is er zich waarschijnlijk niet van bewust geweest. Akelig voor zijn lieve echtgenote die ‘m zo heeft moeten vinden. Het is een sterke vrouw en hopelijk gaat ze toch nog iets kunnen genieten van haar verder leven. Dan Jos, niet onverwachts maar toch veel sneller als ik had gedacht, een toffe ex-collega, ook een ‘geestesgenoot’, iemand waar ik dikwijls dezelfde toonladder mee kon praten (niet zingen)… Een vechter, een strijder tegen die oneerlijke kanker, niet willen opgeven. Zijn trouwe herder was een paar maanden voor hem reeds vertrokken naar de hondenhemel, zijn vrouwtje en dochters hebben Jos naar best vermogen bijgestaan tot zijn laatste moment., voor zover dat lukt met die overlast in het ziekenhuis.
Gemixte puinhoop
Het schrijven laat me gelukkig toe emoties een plaats te geven waardoor ik voor de 2 erediensten werd uitgenodigd om mijn tekstje te komen voorlezen. Het gaf me een grote verbondenheid bij het afscheid nemen van deze 2 monumenten. Verblijven in een kliniek, anders ook van ‘moeten’, momenteel echt geen zegen om mee te maken. Voor de verzorgers een ramp en voor de rest een gemixte puinhoop van complicaties en het gevolg van ongedisciplineerd gedrag van onze medeburgers. De statistieken zijn duidelijk maar worden verholen getoond, de onderliggende geheime krachten trotserend. Wat een overlast ten gevolge van fake-news en andere.
Sabrina & Ken
Namiddag wat shopping gedaan in onze vurige stede, een bloesje voor het vrouwtje, wat scheermesjes aan ‘Black Friday-prijs’, was het goedkoper, we zullen het niet echt weten.
Een frisse Chimay tripel van het vat bij Sabrina & Ken gaf me na het diner thuis terug een kick om de normale gang van het leven verder te zetten. Verhalen aanhoren van mijn dappere genieters van de goede sigaren,… De buurman, samen met zijn vrouwtje, hij niets te zeggen, zij nippend aan een Tönissteiner citroen, moet meeluisteren naar de verhalen van de rest van het gezelschap waarvan er 4 zaterdagavond naar de hoofdkerk gaan, de mis gaan volgen om daarna te komen genieten van het gezellig terras van De Bron, een fris biertje, een glas wijn, … de roddels komen iets handiger los en compenseren hun gebed met het Oneindige. Tiba werd ondertussen uitgebreid geaaid door een lieve dame die naast me zat, genieten dat ze beiden deden, tof om te zien.
Heerlijk zo tussen de kameraden te kunnen zitten, geen sporen meer van eenzaamheid, veel klankbord, opgewekte mensen die er het beste proberen van te maken, elk op hun manier.
Comments