Voortreffelijk, Dame Vautmans, gij zijt de enige die 'kop en hals' boven al uw collega's uitsteekt. Allen weten ze dat de pronkstad dik meer dan 20 procent straatarme kindjes telt, geen enkele verroert zijn pink voor die dutskes. Gij verroert uw twee handen, gij pakt hun mager, vaalwit kopje zachtjes vast: "We gaan iets voor jullie doen!"
Uw strategie lijkt mij doeltreffend: van ieder kindje wordt een 'welzijnssignalement' opgemaakt door de mensen die het meest met die kleinen bezig en begaan zijn. Zodra die 'geluksboekhouding' op punt staat, pas dan kan gericht bijgesprongen worden. Uw immense verdienste is dat gij de noodlottige toestand van 1 op de vier onschuldigen hebt durven uitbazuinen, hoog boven de in het zand gestoken koppen van de andere stadhuisstruisvogels.
Vautmans-barometer
Want al 15 jaar breng ik het schandaal van de armoede, tegen het licht van de wegwerp- en jackpotpolitiek, aan het licht, maar geen kat die ook maar het minste doet. De grondvesten, waarop uw hele onderneming rust, is het cruciale belang van het welbevinden van iedere peuter in zijn eerste drie levensjaren. Dan wordt het hersenmechanisme ontwikkeld. Ook na die drie jaar blijft de Vautmansbarometer' actief temperatuur nemen: huisvesting, voeding, nachtrust, behuizing...
Te Paard
En dat kost weinig: met de prijs van die verteerde kersstam van 18 meter aan 20.000 euro en met de prijs van de drie doorlichtingen trekt ge alle kindjes, jarenlang, uit de vergeetput der armoede. Armoede is een overwinbare hindernis, zegt Hilde Vautmans en niet langer dan gisteren sprong ze nog over dertien hindernissen, maar, welteverstaan, te paard. Per geluk hebben we hier in de stad toch ééntje met een hart.