Bernard Derwa schreef deze tekst met zijn laatste krachten enkele dagen voor zijn dood
Mijn dierbare Trudocs verlaten voelt aan als een moederlijk kinderbedje te moeten lossen. Bij Trudocs niks dan lachmerkerij, zeverderij en stampen onder de kont. De pikuren voelt Veerle nog. Jelle en Vandyck voelen ze op een andere plaats.
Trudocs verlaten is een paar andere mouwen. Maar de sergeanten staan al klaar om dat uniek spektakel eigen aan een stad zoals je er nooit één zult vinden, verder te doen blozen.
Ik neem de entrée, ik neem de sortie, maar voor een vits verander ik nie.
Bernard
Comments