Sint-Truiden, zuiders te noemen in de ogen van meer noordelijke gelegen steden en gemeenten. Ook exotischer dan andere steden qua bevolking zowel qua huidskleur als qua kledingdracht. Dat maakt ons als Truienaar ook een stukje ‘specialer’ in de ogen van ‘die noorderlingen’.
We halen in 2023 echter veel het nationaal nieuws met berichten over een rave-party, overlast aan het station, veel vuil op straat, een steekpartij in de Beekstraat tot verlaten damesslipjes op het trottoir van de Naamsesteenweg….
De blonde sheriff…
“Onze redster op naaldhakken” doet haar best om de wanorde toch wat orde te geven. De politie helpt hieraan mee, die dan weer weinig respect heeft voor voetgangers op een zebrapad, maar ja, duty calls, zonder sirene aan er toch tegenaan!
Onze lokale politie
De burger is sinds mensenheugenis tegen een verbalisering: deze zaterdagmorgen, een auto staat verkeerd geparkeerd op de Luikerstraat en vliegt op de bon. Een voetganger die Tiba en ik voorbij lopen begrijpt het niet: waarom doet die politie nu weer zo moeilijk? De politieagent deed gewoon zijn job, iedereen gelijk voor de wet: verkeerd parkeren is belemmerend voor gans de maatschappij en hoort gewoon niet. Het normbesef bij de burger is echter zodanig gewijzigd dat zij of hij niet meer aanvaardt dat er een ‘straf’ wordt uitgeschreven.
Spelregels
Dit is eigenlijk een vrij gevaarlijke lijn: de brave burger die die spelregels niet meer aanvaardt, misschien zelfs een signaal geeft aan de kinderen thuis of die van de buren,… Het schept een ruimte voor aanvaarding van zaken die we eigenlijk niet mogen tolereren.
Het is ook een moeilijke oefening voor onze mensen die bij de politie actief zijn: de orde handhaven op een redelijke manier, tegelijkertijd openstaan voor een gesprek met de burger, waarschuwingen kunnen soms ook ver genoeg gaan om die burger terug op het juiste spoor te krijgen. Repressie hebben we niet nodig, een tikje op de vinger om terug te voelen waar de juiste hartklop zit is voldoende.
Politici en verkeerde inschattingen
Dit geldt ook voor onze politieke mandatarissen: leren begrijpen hoe die burger begeleid kan worden om zo weinig als mogelijk conflicten mee te maken. Onze jeugd heeft ook zo’n voorbeelden nodig: jonge meisjes die enkel nog in groep bij valavond over de Veisder durven te lopen… Is dat normaal te noemen? Helemaal niet: respect voor elkaar hoort bij elke cultuur, voor alle mensen uit eender welke opvoeding of afkomst. Iemand die de bescherming van onze maatschappij wil komen genieten, dient ook de regeltjes die we volgen aan te nemen én te respecteren. Ik wil op een veilige manier mijn kleindochter in de toekomst over de straat laten lopen, zonder dat ze zich moet aanpassen aan spelregels die we nooit hebben gekend of gewild hebben.
Vrijheid te interpreteren
Ik hou van vrijheid en wil dat die ook gerespecteerd wordt door anderen. Ik wil ook de vrijheid van anderen niet blokkeren door moeilijk te doen. Een propere linkse visie op de werking van onze maatschappij vind ik het ideaal. Daar hoort dus zeker respect bij. We laten ons echter niet omver lopen door principes die we eerder ook niet hebben aanvaard. Enkele jaren geleden waren we op bezoek in Rome. We wilden het Vaticaan gaan bezoeken en we schuiven mooi aan in de rij. Marleen die voor me liep had een short aan tot net onder de knie en mocht binnen. Die van mij was ingekort (door omstandigheden) en ik mocht buiten wachten. Me kwaad maken had geen zin, ‘the rules are the rules to follow’…. Op dat moment was ik natuurlijk lastig maar achteraf gezien had ik in feite niet meer dan die eeuwenoude regels te volgen, hoe dan ook, ik moest luisteren, hoe moeilijk dat voor mij is. Mijn vrouwtje noemt me meestal een ‘botvink’, je begrijpt wel waarom!