Als ge nu eens aan een toerist een gedrocht wilt tonen, in de stijl van de twee torenwijk in Hasselt, wandel dan eens met hem tot aan het Politiebureau. De kemel, die Houben daar heeft mogen rechtzetten, is de kanker van de fiere Trudostad; het is het 'Manhattan aan de Cicindria ', het New York temidden de bloeiende, bloesemende fruitplantages, de "Edele Fruiteniers" meer dan waardig.
Hoe die rosse mirador niet omvalt, begrijp ik niet: hij is op moerasgrond opgetrokken en moeras blijft moeras ook al hebben Houben en trawanten al het water weggepompt en zo een halve stad doen barsten, dat doet niets, Houben mag opnieuw razen en bouwen achter het station. Allemaal verleden tijd. Zand erover. Onze weledelgestrenge Rudi Gilen wil een tweede mastodont vergund krijgen. En weeral geen klein bier. Gilen gaat 21 meter de lucht in met zijn onroerend spektakel. Kwestie van het stadsbeeld te domineren.
Bezwaar in de prullenmand
Dat de plaats aldaar gepromoveerd is tot Unesco werelderfgoed, waar geen hoogbouw toegelaten is, kan Stede-Stoef geen barst schelen. En nog maar eens een hoop woningen bij! Gaan ze dan apen beginnen kweken om die erin te zetten? Ik weet dit allemaal van een man die begaan is met het historisch Sint-Truiden en die al twee keer bezwaar heeft ingediend. Bezwaar? Hier? Prullenmand, ventje, kop dicht!... Dat project zal en moet er komen. Protest of geen protest.
In gans België kan niemand projectontwikkeling, dus winstbejag afremmen. Alleen de boss der vergunningen kan zeggen: 'njet', ' 't is genoeg geweest'. Mijn gesprekspartner vat den 'helen hannekesnest' gevat samen: "Het interesseert hen blijkbaar niet, het algemeen belang. Vriendjespolitiek daarentegen wel. Want dat loont vroeg of laat. Graaicultuur."
Beton, Beton, Beton
Groen, groen, groen, roept heel Europa, beton, beton, beton roept het stadhuis. Dat belooft voor de bekommernis van de jeugd en van de jong volwassenen voor het klimaat: wij, ouwe zakken, heulen mee met het kapitaal. De 'geldplatwals' heeft zes motoren en geen rem. De jeugd heeft haar roepen in de Brusselse woestijn, stijf van de kou, moe en desolaat, betoging na betoging, afzien, na afzien, en de politiek, zij bouwde voort.
'Doodseizemen'
Maar wij, hier van Trudocs, voelen wel dat ze van Trudocs 'weet' beginnen te krijgen. Onze kano roeit met twee roeispanen: één roeispaan heet Derwa en die zal roeien in het water van het Gerecht en de tweede roeispaan heet Selis, en die zal het gekonkelfoes wel ondersteboven draaien. Wij zijn onze teergeliefde nakomelingen toch moedwillig aan het 'doodzeisemen'. De Walen zijn hun huizen al kwijt, Zwijndrecht is zijn adem en zijn groenten al kwijt, Stede Trudo is al haar groene ruimte al kwijt. De Rechters spreken van schuldige nalatigheid, de journalist spreken van crimineel gedrag, de jonge mensen spreken van onmacht en moedeloosheid. En het stadhuis schokt van het lachen...