In zijn rubriek 'De Stoute Schoen' laat Bernard Derwa zijn licht over Sint-Truiden schijnen
Eindejaar, de lampkesparade is weer in aantocht, hoog boven onze kop een hemel vol sterren, stratenlang, de turbines draaien op volle toeren, zoals het water van de fonteintjes wegvloeit, zo wordt ook de elektriciteit te grabbel gegooid.
Verkiest de Truienaar niet liever een cadeaubon van Trud’Or voor dat geld. Daar kan hij of zij tenminste iets voor kopen. Die overbodige verlichting zal de oogjes van de kinderen niet doen stralen, maar wel de vreugde eindelijk eens een extraatje te kunnen kopen. En wees er maar zeker van dat alle commerçanten achter hun toog paraat staan om de mensen op hun wenken te bedienen. Maar…wat de burger wil, negeert het stadhuis.
'De stoute schoen' ziet doorheen de röntgenfoto van Trudo een lijn naar beneden lopen, méér en méér, richting ‘problemen’. En een tweede lijn loopt in omgekeerde richting, bergop, richting pracht en praal, rode strik en lege doos, pocherij en 'jannerij'.
Nul komma nul voor die groeiende groep mensen in de problemen. De stad staat boven de wet : elke burger is verplicht in noodgeval waar hij op uitkomt, hulp te bieden. Een stad is daar niet toe verplicht. Een ander wetsartikel zegt hetzelfde. Hier een voorbeeld.
Een welbegoede vader (de stad) doet zijn gezin (de burger) moedwillig tekort. ’t Zal niet lang duren of hij staat voor de rechter om het bedrag van het te betalen onderhoudsgeld te horen uitspreken. Maar een stad met 17% armen mag het belastinggeld door deuren en vensters weggooien, dat heet ‘politieke keuzes’.
Trudocs wil er zijn voor iedereen, voor notabelen en handelaars, middenvelders en boeren, werkzoekenden en werklozen, en zeker niet te vergeten, onze oud-gedienden, die nog onder Jef gediend hebben.
'De stoute schoen' ziet doorheen de röntgenfoto van de Trudo een lijn naar beneden lopen, méér en méér, richting ‘problemen’. En een tweede lijn loopt in omgekeerde richting, bergop, richting pracht en praal, rode strik en lege doos, pocherij en 'jannerij'.