In zijn rubriek De Stoute Schoen laat Bernard Derwa zijn licht schijnen over Sint-Truiden en de wereld
Ware Trudocs er niet gekomen, dan smeten de politiekers nog véél méér met ons geld. Wie durft immers zijn mond open te doen? Wie durft tegen het stadhuis in te gaan ? Niemand.
De burger is bang geen vergunningen meer te krijgen. Of 'gedjudast' te worden op alle mogelijke gebieden. Dus, van die kant niets te vrezen. Blijft over: de oppositie. De 'rooi' dus. Maar wat voor een 'slappe koffie' serveren die mannen nu wel: ze moesten een vraag stellen over de 'covidvoorkruiperij'. Maar niks hoor. Zelfs dat durven ze niet. Zij zitten nochtans mee in de boot, zij zouden geldverspillingen, achterbakse gebouwenverkoop, nutteloze en onbetaalbare doorlichtingen op elke zitting, onophoudelijk moeten aanvallen.
Gezapig
Een tijdlang dacht Trudocs dat ze uit hun winterslaap ontwaakt waren. Stas, Vandenhove, El Herbouti hadden hun vals gebit terug aangedaan, ze beten goed door, maar gisteren was de pijp weer uit. Ruzie over wie de vraag zou stellen. Ruzie? Neen, niet waar, schrik om de vraag te stellen! Dirk Selis was ziedend van woede: 'Mij lappen ze een huiszoeking in mijne nek, plus drie klachten, waarbij twee met burgerlijke partijstelling, een hoop stress en miserie, en de rooi ... die liggen gezapig in hunne oppositiezetel in te dutten.' Waarna ik Selis probeerde te kalmeren door te zeggen: "Neem twee bics om te schrijven, dan kunt ge afwisselen voor het geval er een te heet wordt."
Lichte brooddozen
Ik blijf doordoen. Zolang de veel te lichte brooddoos van 20 op de honderd kindjes blijft bestaan, zolang de stad hieraan niets doet en doorgaat met de zotste stoefkuren te bekostigen, blijft Trudocs oppositie voeren. Er zijn steden genoeg die stoef ruilen tegen forse financiële reddingsboeien.
Zo viel de 'Stoute Schoen' dood van die verlepte kerstboom van 20.000 euro die de schepenbank net niet vóór de ingang van Sint-Vincentius heeft durven te zetten...!