Denk aan die eend in jouw keuken

Een hoop politieke heisa is op dit moment grotendeels achter de rug.  Nog een minderheid van de gemeenten en steden moeten nog een vergelijk vinden tussen het verdelen van de postjes en het aura van de macht.  Op nationaal vlak moet er ook nog wel een stukje met woorden gevochten worden.

In Amerika wordt het een bitse strijd tussen een feitelijke fascist en een vrouw die het anders wil voor haar land en haar naasten.  De macht van het geld gaat het waarschijnlijk halen, waarbij we de volgende 6 jaar onze zaken in Europa veel meer zelf zullen moeten regelen.

Teksten die je leest over politieke standpunten staan vol van theatrale uitspraken, halve waarheden of semi-leugens, kortom pure desinformatie zoals beschreven in het boek ‘1984’ van Georges Orwell.  Dit zou eigenlijk terug verplichte lectuur moeten worden in de middelbare scholen…

Ons Tiba

Die duistere gedachten kwijt geraken kan alleen maar door de juiste mensen tegen te komen en te praten over meer leukere dingen des levens.  Ons Tiba helpt me daarbij: zij houdt zelf van aandacht, strelingen, natuurlijk koekjes, wat dan dikwijls leidt tot een leuk gesprek over onze huisdieren. 

Honden, kippen, eenden

Zo zat ik deze week op mijn eerder nog meer geliefd terras in onze Vurige Stede en de gesprekken gingen over honden, kippen, eenden,… kortom dieren die we willen koesteren met veel aandacht.  Het onderhoud van die beestjes mag wat kosten. Een ziekenfonds hieromtrent bestaat niet en een toch wel dikwijls dure zorgverzekering voor onze huisdieren is eerder uitzonderlijk eens goed om een zware kost op te vangen.  We hebben het gezelschap van die dikwijls viervoetige huisgenoten echt wel nodig.  We praten er graag over omdat ze nu eenmaal een deel van onze thuisbasis vormen. 

De gekste verhalen heb ik dus gehoord, gaande van kippen die op de schouder komen zitten tot een eend die in de keuken tegen het raam tikt als ze buiten een en ander wil achterlaten.  Mensen die honden adopteren, op sterven na dood, ze erdoor trekken om achteraf te kunnen genieten van deugddoende doorbreking van de eenzaamheid achter vele gordijnen in onze binnenstad.

De tegenstelling tussen die harde politieke standpunten van links, rechts, extremen,… kortom dikwijls een hoop fake news, en de zachtheid hoe onze medemens praat over zijn huisdieren, het is enorm leuk te horen dat onze maatschappij toch nog wat menselijk is.  Het laten inslapen van onze gezelschapsdieren gebeurt in laatste instantie, als het lijden té zwaar wordt en als het tijd wordt dat we dat verlies een plaats moeten geven.  

Spuitje geven

Mensen uit het Oosten, uit Afrika, die lijden en die toevallig in onze maatschappij zijn terecht gekomen hebben ook recht op een verbeterde toekomst. We kunnen ze moeilijk een spuitje geven… Het is dikwijls het zoeken van een moeilijk evenwicht tussen kosten en baten, tussen beïnvloeding door hun cultuur en gewoonten en toch het ergens vinden van een meerwaarde voor onze leefomgeving. In de arbeidsmarkt hebben we mensen te kort: echt langdurig zieken, autochtone fake-zieken, profiteurs die niet willen en in hun gedachten niet kunnen werken… Het werk is er wel en moet worden uitgevoerd.  Extreme gedachten en standpunten gaan ons dus niet helpen. 

Een positief gedachtengoed, zoals we denken als we het hebben over onze huisdieren?  Zit daar geen oplossing in?