In zijn rubriek de Stoute Schoen laat Bernard Derwa zijn licht over Sint-Truiden en de wereld schijnen
Ongebruikelijk in Trudocs maar we moeten toegeven dat die Frank Vandenbroucke kop en hals boven het gros politiekers uitsteekt. Het is vermeldenswaardig. Zijn tranen tijdens zijn bezoek aan de lijdende coronapatiënten, aan de even fel lijdende dokters en verpleegkundigen, waren geen 'toneeltranen voor op de foto’ ze waren de uiting van een empathisch vermogen. Ziehier een zet van Frank-de-serieuze. Afgestudeerde geneesheren moeten zich 'specialiseren' in de Belgische ziekenhuizen waar ze terechtkomen onder ‘das 'Befehl' van snoeiharde, zogezegde 'managers'. De dokters zijn jong en gemotiveerd, ze zullen kruipen! Hun week telt 80 werkuren. Ze kloppen geregeld een dag, een nacht en terug een dag, zonder slapen, of wat dacht ge. Pas na het zestigste uur worden de overuren betaald. Na een tijdje slavenarbeid onder de zweep van de ijzeren robotten, zijn ze 'murw'. Ze zijn op. Ze kunnen gewoon niet meer. Ze vallen naast hun patiënt op het bed in slaap. Ze dommelen in met hun gezicht in hun teloor soep. Ze hadden drie mogelijkheden. Ofwel weglopen, ofwel eronderdoor gaan ofwel staken. Maandag 24 mei 2021. Ze nemen afspraak bij Vandenbroucke. Direct opent de minister wijd zijn ambtswoning en aanhoort hun intentie het werk neer te leggen. Dolgelukkig verlaten ze dezelfde dag nog de vergadering: ze mogen mee aan tafel zitten als hun statuut van dokter herzien en opgewaardeerd wordt. Een pluim voor Frank VDB. Eindelijk een concrete merci aan diegenen die een standbeeld verdienen. En dikke opslag! Ondertussen staat de aalmoes van 6 à 7 procent aan te komen. Een schande. Een staking uit het verleden zal de verplegenden hoop geven. En zal hun syndicaat inzicht verschaffen. Dokter Wijnen
Jaren geleden kondigde dokter Wijnen, leider van het medische korps, een staking af over heel het land. Hij organiseerde een sterk gereduceerde medische dienstverlening. Ik herinner het míj nog alsof het gisteren was: de mensen waren bang. Men sprak enkel nog over de staking. Hoesten of een druipneus en ‘t was al paniek. De regering hield, zoals nu ook, het been stijf. De dokters ook. Wijnen hield stad in de onweders van kritiek. Maar ook Brussel deelde in de klappen. En gaf toe. Want als de mankementen in volle licht komen, dan staan polítiekers ineens in schoentjes ‘kindjesmaat'. Wat Trudocs wel al een tijdje weet, .…