top of page
t_high.png

Gerrit Kempeneers wordt 60: “Of ik nu Doku of Peter behandel, ik doe het nog steeds even graag!"

Foto van schrijver: Dirk SelisDirk Selis


De bekende Truiense kinesist, bedrijfs- en topsportconsultant Gerrit Kempeneers blaast vandaag 60 kaarsjes uit. Reden genoeg voor Trudocs om hem de kleren van het lijf te vragen.


60 jaar! Wat doet dat met een mens?

"Het geeft me vooral een gevoel van dankbaarheid voor de vele belevenissen en ervaringen die het leven mij tot nu schonk. Een boeiend reisverhaal dat meerdere boeken kan vullen (lacht)."

Maar laat ons beginnen bij het begin. Waar bracht jij je jeugd door, Gerrit?

"Wel, ik ben geboren in 1960 in Sint-Truiden. Zesde spruit in een warm gezin van 8. Mijn ouders Jef en Irma waren hardwerkende mensen. Onze pa heeft ons het ondernemerschap ingelepeld terwijl ons moeder eerder het zorgende heeft meegegeven. Alle acht werken we als zelfstandige waarvan 4 in de zorg. Mijn ouders, die beiden overleden zijn, hebben ons alle kansen gegeven maar vooral geleerd om te werken."


"Weet je, ik heb dus ook de brand van de abdijtoren en het seminariecomplex meegemaakt. Het was onze eigen Truiense 9/11. Zo'n moment waarvan je op je zestigste nog weet waar je was. We hadden examen Engels op die kille dinsdagochtend van de negende december in 1975.

"Vanaf mijn twaalfde zat ik op internaat in het Klein Seminarie in de Truiense binnenstad. 1972. Precies het jaar dat er een fusie startte tussen het College en het Klein Seminarie, dat enkel voor internen was. Een fijne ervaring om intern te zijn in Sint-Truiden. Het bracht me orde en structuur bij en heel veel vriendschappen die tot op heden blijven duren. Weet je, ik heb dus ook de brand van de abdijtoren en het seminariecomplex meegemaakt. Het was onze eigen Truiense 9/11. Zo'n moment waarvan je op je zestigste nog weet waar je was. We hadden examen Engels op die kille dinsdagochtend van de negende december in 1975. Ik was toen net 15 jaar geworden. Plots ontstond er geroezemoes. Vanuit het raam zagen we in de verte een lichtflikkering. Blijkbaar was er zware brand uitgebroken in de slaapzalen van het seminarie-internaat…"

"Op een vrijdag zwaaide ik af en daags erna zat ik op het vliegtuig richting Zuid-Afrika op weg naar mijn broer Ivo. Ik ging er voor drie weken naar toe maar ben er vier jaar gebleven.

En wat na jouw jaren als interne op het Klein Seminarie?

"Op mijn 18de vertrok ik op kot in Leuven. Ik studeerde er voor mijn master in de Revalidatiewetenschappen aan de KU Leuven. Mensen helpen en helen, daar wou ik mijn beroep van maken. Maar het studentenleven ging ik ook niet uit de weg. In 1982 werd ik preses bij Apolloon, de studentenvereniging voor de studenten van de faculteit Bewegings- en Revalidatiewetenschappen (KU Leuven). Daarna was het tijd voor mijn legerdienst bij de medische dienst van de Para's in Schaffen. Een zalige tijd. Ik haalde er mij B-brevet, ik sprong uit de luchtballon en ook uit de C130. Op een vrijdag zwaaide ik af en daags erna zat ik op het vliegtuig richting Zuid-Afrika op weg naar mijn broer Ivo. Ik ging er voor drie weken naar toe maar ben er vier jaar gebleven. Het is een boeiend land met eenheid in verscheidenheid. Mooie natuur, veel grondstoffen en een ongelofelijke rijkdom aan kleuren, stammen, meningen en mensen door elkaar. Daar leerde ik de betekenis van diversiteit kennen. Het heeft mij gevormd."

in picture: Gerrit Kempeneers in zijn Truiense praktijk


"Ik was pionier voor de revalidatie voor transplantatiepatiënten in het Groote Schuur Hospital in Kaapstad en later in het Tygerberg Hospital in Stellenbosch. Die revalidatie voor transplantatiepatiënten was heel vernieuwend en ik werd veel gevraagd om mijn wetenschappelijk werk te brengen op congressen en seminaries. In 1993 mocht ik Nelson Mandela ontmoeten en de hand schudden tijdens de uitreiking van zijn Ere-Doctoraat aan de VUB in Brussel."

Maar je keert in 1988 toch terug naar Sint-Truiden.

"Een mens draagt nu eenmaal zijn roots en zijn ervaringen met zich mee. En mijn roots liggen in Sint-Truiden, waar ik in ‘88 met succes mijn eerste praktijk opende. Ik heb er mijn eigen specifieke methode ontwikkeld om mensen op een efficiënte manier te helpen en sterker te maken. Ik heb het geluk om een lichaam bijzonder goed aan te voelen. Mijn praktijk is een heilzame haven waar Truienaren, sporters en ondernemers hun weg naartoe vinden. Maar eerlijk, of ik nu Jérémy Doku of een Truienaar behandel, ze liggen me allemaal evenzeer aan het hart."

"Andrea Bocelli kwam op het Rood Kasteel in Kerkom al eens paardrijden

Je hebt ook een aantal jaren op het kasteel van Kerkom gewoond. Leuke jaren? Of woon je toch liever in de binnenstad?

"Wel, ik ben nu reeds 20 jaar gelukkig samen met mijn lieve partner Marina Briers. Veertien jaar van die periode woonden we op het Rood Kasteel van Kerkom. Ik ben blij en fier dat ik mocht meehelpen om dat groot domein te beheren en te verbeteren. Het was een parel in Haspengouw toen we het in januari 2014 overdroegen aan de nieuwe eigenaren. En of er onderhoud was… Stel je maar voor een domein twee keer zo groot als 't Speelhof met een prachtige paardenstoeterij. Plezante anekdote: Andrea Bocelli en eega zijn er komen paardrijden. Nadien kregen we het geluk op ons pad om op wandelafstand van de praktijk ons droomhuis te vinden. Home sweet home."


Wat gaan de komende jaren brengen? Pensioen? Wereldreizen? Of ga je gewoon door?

"Met mijn pensioen ben ik niet bezig, ik voel me goed met het leven zoals het loopt. De weg is het geluk. Momenteel ben ik bezig met de organisatie van de Expo 'Hope and Optimism' aan de Hogeschool PXL waar we hopelijk 11.000 jongeren kunnen inspireren met deze krachtige boodschap. Ook in deze pittige tijden wil ik zeker jongeren perspectief geven. En dat is nu precies mijn boodschap. "Laat je angsten los en kijk met hoop en optimisme naar het leven!"


2.313 weergaven0 opmerkingen

Comments


bottom of page