Herr Jelle, de onteigenaar!

Herr Jelle fnuikt niet alleen Frank en Katrijn, die op het Begijnhof wonen, daarenboven bevoordeligt hij 'Vader-ons' Gilen maar lapt hij nog bovendien alle elementaire wetsartikelen inzake onteigening aan zijn laars.

In een vonnis staat dat die zogezegde 'doorsteek, uit lang vervlogen tijden, helemaal niet toebehoort 'Steede Slokop' maar wel eigendom is van Katrijn en Frank. "We zullen die Rechters daar in Hasselt eens 'te goei de maat nemen'", zal 'den Engel' gedacht hebben. Ik onteigen die lap grond. Of anders: de Stad pakt hem gewoon af van Frank en Katrijn.

Ten algemene nutte

Maar de Wet zegt dat niemand eigendom van een ander zomaar kan afpakken. Want onteigenen mag maar per grote uitzondering gebeuren. Het doel van een onteigening mag nooit het dienen van privé-belangen zijn. Het doel moet 'ten algemene nutte' zijn, het moet de hele gemeenschap dienen en niet alleen Gilen. Zoals hier, op rooftocht gaan om een vriend ter wille te zijn, is verboden. Ge moogt enkel maar onteigenen als er geen andere mogelijkheid is, bijvoorbeeld als een kliniek moet uitbreiden, als een school een lokaal moet bijbouwen en grond tekort komt of als de werkgelegenheid het vereist.

Ook in Melveren

Dat alle bewoners van het Begijnhof tegen die onteigening zijn, dat kan een politieker niet schelen. De mensen van Melveren hebben twee jaar na mekaar, met een petitie in de hand, op hun knieën vóór de Diva gelegen, smekend om snelheidsbeperking: petitie de bak in, de mensen de straat op. Nu razen ze daar nog altijd als zotten langs het schooltje en tegen Asster over de smalle weg, waar de boompjes langs de weg met bossen de gracht in vlogen. Kan allemaal niet dienen.

Imperator

Noch het gerecht, noch onze smeekbeden, noch petities doen Imperator Engelenbos één duimbreed wijken. Ondertussen zitten Frank en Katrijn bangelijk op de rand van hun

bed: als die 'Jelle-Gilenplannen' doorgang vinden, dan is hun woonst, zonder tuin, én alle waarde en alle privacy kwijt. Blijf toch in uw kot, Stadhuisvolk, en laat die énige oase van rust en van romantiek toch onaangeroerd, kalm neuriënd tegen het Speelhof. Of moet dat er ook nog aan geloven...?