Weer of geen weer, regen of droog, wind of -stil, Tiba moet buiten, hoe dan ook. Haar baasje dus ook. De regenjas aan en met ons twee dus de straat op. Het vernieuwd zwembad is omringd door mooie wandelpaden die Tiba en ik niet alleen hebben ontdekt.
Ik kom er elke morgen mensen tegen, ook aan ’t genieten van hun gezelschapsdier, voor sommigen hun troost in dikwijls eenzame dagen. Een hondje bijhebben betekent ook gemakkelijker sociaal contact leggen, een kort praatje maken met je medemens of je onbekende of nieuwe buur.
Schoonheid op 2 fronten
Deze morgen ook weer een jonge dame gesproken, vergezeld van een heel mooie Bernard Senne, slechts 10 maanden oud, een prachtige combinatie: 1 + 1 wordt soms 3, zoals in dit geval waar de schoonheid op de 2 fronten duidelijk aanwezig waren…. De buurman, van op afstand reeds een gelukkig nieuwjaar wensend, toch aangenaam om te leven in een buurt waar de mens nog centraal staat, waar we elkaar nog een beetje in het ’t oog kunnen houden, mogelijk soms wat kunnen helpen.
‘Quantité négligeable'
Sint-Pieter, een stuk van de Sint-Truiden, door sommige bestuursleden beschouwd als een ‘quantité négligeable’ door de meeste bewoners op handen gedragen. De samenhorigheid en de diversiteit van haar bewoners maakt deze wijk zo uniek en toch zo typisch het Sint-Truiden van weleer. Rechtdoor, rechtaan, geen doekjes, maar wel oprechte erkenning van elkaar. Zoals ik al eerder schreef, het is en blijft een dorp binnen de stad met nog een paar goede horecazaken waar kwaliteitsbeleving nog hoog staat. Zo mogen we De Bron onder leiding van Sabrina en Ken, terecht beschouwen als een van dé beste brasseries in onze stad, een warm contactpunt van sociale beleving waar op elk detail qua service wordt gelet.
Saint--Pierre
De wijk evolueert, het wordt steeds meer een 'place to be', ook voor jongere koppels die hier nog een huisje kunnen vinden om de eerste stappen van hun jonge volwassen leven vorm te geven en kindjes op de wereld te zetten,… Saint--Pierre. Als men zou kunnen berekenen hoeveel spaarcentjes (en die van de bank) door haar bewoners in deze wijk wordt geïnvesteerd, men zou verstomd staan. Mooie kleinere woningen, sommigen nog met een tuintje, goed gelegen appartementen, kortom aanbod genoeg door de wissel van de oudere bewoner die wat meer zorg nodig heeft en wordt aangevuld door jonge mensen die hier nog kansen zien.
Als ons stadsbestuur nu ook eens haar ogen uitwrijft en eens berekent hoeveel belastingen die jonge krachten en investeringen de stad opleveren, dan zouden we misschien ook vuilbakken krijgen en een beter parkeerbeleid.
Parking Het nieuwe Lago zwembad uitbesteden qua uitbating is qua kostenstructuur voor onze stad misschien best ok. Grote mystiek echter omtrent het al dan niet betalend maken van de grote parking aan de Lago, wat vroeger een aangename parkeerbuffer was voor de bewoners van Sint-Pieter. We kunnen toch moeilijk onze auto’s opplooien en in een rugzakje meenemen… De meeste woningen zijn inderdaad niet zo groot en hebben dikwijls geen eigen garage. Daarenboven zoeken de bezoekers van onze stad , zeker op zaterdag, onze marktdag, zich soms onnozel om hun vierwielig mobieltje kwijt te geraken. Stellen dat ze maar met het openbaar vervoer moeten komen, is een doekje dat te nat is om nog iets mee op te vegen….
Ik ben echt benieuwd of de bewoners van die ivoren toren nu eens een reactie willen geven. Het is geven en nemen hé : belastingen ontvangen van nieuwe bewoners betekent ook service leveren!
Comments