De Truiense communisten doen een frisse wind door de Truiense politiek waaien. Alhoewel niet verkozen in de Truiense gemeenteraad is de PVDA niet langer die exotische diersoort maar een partij waar men rekening mee dient te houden. Wij hadden een gesprek met hun 25-jarige frontman Maxime Pirard over zijn stad ... Sint-Truiden.
Vergeef het ons, maar u bent een neofiet in de Truiense politiek. Dus onze eerste vraag luidt dan ook: Wie is Maxime Pirard?
"Wel, ik ben 25 jaar oud en huur een huisje in de Spaansebrugstraat. Ik ben voorzitter van PVDA Sint-Truiden en mijn vriendin Liselotte is actief bij de studenten van de PVDA in Brussel. Ik heb het genoegen gehad te mogen studeren in het atheneum van Sint-Truiden. Ik heb een diploma geschiedenis op zak. Mijn ouders zijn beiden Truienaar. Mijn moeder is opgegroeid op Nieuw Sint-Truiden en verhuist daar nu opnieuw naar toe. Mijn vader groeide op in een familie met fruittelers. Als PVDA-militant werk ik halftijds als fractiemedewerker in de kamer van volksvertegenwoordigers en halftijds als telefoonoperator bij Callexcell op Stayen. In de voormiddag heb ik klanten van Nespresso aan de lijn en in de namiddag help ik onze volksvertegenwoordigers op dossiers werken. De PVDA is namelijk niet happig om mensen voltijds aan te nemen die rechtstreeks van de universiteitsbanken komen. Dat kweekt namelijk wereldvreemdheid. 'Laat die jong gasten eerst maar wat werken', zeggen ze bij ons. Het zijn zo'n dingen die onze partij zo uniek maken."
Ik werk halftijds als fractiemedewerker in de kamer van volksvertegenwoordigers en halftijds als telefoonoperator bij Callexcell op Stayen. Voormiddag verkoop ik Nespresso, namiddag de revolutie (lacht)
Een communist in de familie Pirard? Ik dacht dat daar vooral veel politieofficieren uit voortkwamen? Wat zegt jouw omgeving en familie daarvan?
"Langs mijn vaderskant van de familie ligt het inderdaad wat moeilijker, maar ook daar kunnen ze niet ontkennen dat de traditionele politici een geprivilegieerde bubbel zijn geworden. Ik heb vrienden die momenteel nog op CD&V en Vlaams Belang stemmen, maar ook zij voelen wel dat wij aan hun kant staan. Wij vullen dat marxisme op een 21e eeuwse manier in. Dat is allemaal niet zo radicaal als men ons soms afbeeldt. Ik merk vooral veel respect voor mijn engagement. Sommige zelfstandigen voelen zich wel geviseerd wanneer we het over "het grote geld" hebben, maar ik wil hen overtuigen dat dat niet terecht is. Wij vinden net dat veel kleine zelfstandigen te veel belastingen betalen in verhouding met de grote multinationals. Wij hebben ook kleine zelfstandigen in onze rangen."
Hoe ben je eigenlijk tot het communisme gekomen?
"Ik herinner mij hoe mijn vrienden en ik in het atheneum het boek "Hoe durven ze?" van Peter Mertens lazen en door gaven aan klasgenoten. Peter beschreef heel goed hoe een kleine financiële elite steeds rijker en rijker werd. De traditionele partijen - ook de socialisten - rolden de rode loper uit voor dat grote geld. Die boodschap in dat boek kwam echt als een openbaring voor mij. Toen ik hoorde dat de toppers van die partij ook nog eens verder leefden aan een gewoon werknemersloon, was ik definitief verkocht. Een paar maatschappijkritische leerkrachten hebben mij toen ook heel erg in mijn ideeën gestimuleerd. Ik herinner mij vooral de legendarische Fred Herckens. Ik mag me echt gelukkig prijzen dat ik zijn laatste jaren als leerkracht nog heb meegemaakt."
"Het was voor mij duidelijk dat de socialistische partijtop vervreemd was geraakt van de werkende klasse. Die gebroken verkiezingsbeloften hebben mensen in de armen van extreemrechts geduwd.
Waarom niet sp.a, die zijn toch ook links?
"Ik ken veel eerlijke en strijdvaardige Sp.a-militanten. Zij vinden het ook erg dat hun partij in het verleden samen met de liberalen heeft bespaard op onze pensioenen, onze openbare diensten heeft geprivatiseerd en onze lonen heeft geblokkeerd. Het was voor mij duidelijk dat de socialistische partijtop vervreemd was geraakt van de werkende klasse. Die gebroken verkiezingsbeloften hebben mensen in de armen van extreemrechts geduwd. Ik heb een tijd onze nationale facebookpagina beheerd en de hoeveelheid getuigenissen die wij binnenkrijgen van arbeiders en bedienden is enorm. Je merkt dat mensen ons vertrouwen. Wij kunnen ondanks de rechtse stroming groeien als partij omdat wij een goede band hebben met de werkende klasse."
"Uitgestoken hand van Ludwig Vandenhove? Waarom niet. Wij zijn zeker bereid tot compromissen, maar zonder onze principes op te geven. Kijk maar naar Zelzate
Ludwig Vandenhove staat open voor een front ter linkerzijde. Hij schuwt daarbij ook de PVDA niet? Wat vind je van die uitgestoken hand?
"Ik heb veel respect voor Ludwig. Hij is een linkse en volkse man. Ik had hem graag opnieuw als burgemeester van Sint-Truiden gezien. Een deel van de Sp.a wil inderdaad samenwerken met ons, maar op nationaal niveau blijft die partij toch duidelijk naar de liberalen kijken. Conner Rousseau beweerde bijvoorbeeld de miljonairs te willen belasten, maar als wij dan een becijferd voorstel op tafel leggen om een kleine bijdrage te vragen aan de rijken, stemmen zij daar niet voor. 'Extreem' en 'een slogan' noemde de sp.a-voorzitter dat. Door ons af te wijzen, wilde hij zich een aantrekkelijke regeringspartner maken voor de open Vld en misschien zelfs de N-VA. Dat is dodelijk voor de geloofwaardigheid van links. In Zelzate besturen wij samen met de sp.a. Wij zijn dus zeker bereid tot compromissen, maar zonder onze principes op te geven. Maat mij de bal eens terugkaatsen. Waarom niet samenwerken in de oppositie? Maar goed één front is misschien nu niet aan de orde, al hoop ik dat we op sommige punten kunnen samenwerken."
Wie is jouw politiek voorbeeld?
"Bernie Sanders. In de Verenigde Staten heeft Wall Street grondig de touwtjes in handen. Toch slaagde een kranige grijsaard er plots in om tientallen miljoenen jongeren, arbeiders en bedienden achter zich te scharen tegen de multimiljardairs. Zijn eisen waren ambitieus, maar duidelijk: gratis gezondheidszorg, belastingen op de rijken en gratis hoger onderwijs. Tegenwoordig zijn zijn ideeën razend populair, maar hij vertelt eigenlijk al zijn hele leven hetzelfde verhaal, ook wanneer hem dat geen succes opleverde. Die consequente houding is indrukwekkend. Hij heeft uiterst links getoond hoe je een radicale boodschap in simpele woorden aan de man en de vrouw kan brengen. Grote theorieën zijn belangrijk achter de schermen, maar om een beweging op poten te krijgen moet je in de eerste plaats met concrete strijdpunten je verhaal vertellen. Dat hebben wij met de PVDA ook moeten leren."
"Ook Truiense politici als Jelle Engelbosch (N-VA) en Veerle Heeren (CD&V) trokken respectievelijk 100.000 euro en 230.000 euro uittredingsvergoeding. Waarom? Zij waren nooit één dag werkloos.
Draag je ook een deel van jouw loon af aan de partij?
"Daar verdien ik op dit punt in mijn leven nog niet genoeg voor. Ik gun dokters en ingenieurs van harte een mooi inkomen, maar politici moeten het volk vertegenwoordigen. Dat kan niet als je 6000 tot 10.000 euro per maand verdient. Ik zeg niet dat elke partij zo principieel moet zijn als de PVDA, maar wie durft ons nog tegenspreken wanneer we zeggen dat de graaicultuur de spuigaten uitloopt? Ook Truiense politici als Jelle Engelbosch (N-VA) en Veerle Heeren (CD&V) trokken respectievelijk 100.000 euro en 230.000 euro uittredingsvergoeding. Waarom? Zij waren nooit één dag werkloos. PVDA'ers die verantwoordelijkheid dragen in de partij leven aan ongeveer een 1800 tot 2000 euro per maand. Een paar honderden euro's meer is natuurlijk comfortabeler, maar dat is nu eenmaal wat veel mensen maar verdienen. Velen doen het zelfs met een stuk minder. Ik heb dus niet te klagen. Als een PVDA'er meer wil verdienen, moet die er maar voor strijden dat het doorsnee gemiddelde Belgisch inkomen stijgt. Dat is namelijk het inkomen waar wij aan verder leven."
Wat loopt er volgens jou in Sint-Truiden mis?
"Het beleid focust zich op de meer welgestelde klasse, maar er is veel armoede in onze stad die onder de radar blijft. Wij willen het opnemen voor de vergeten Truienaar. Bijna één op vijf kinderen in onze stad groeit op in armoede. Met de coronacrisis neemt dat waarschijnlijk nog toe. Er staan ook ongeveer 1300 mensen op de wachtrij voor een sociale woning. Dat betekent dat je al snel 5 of 6 jaar wachten voor een woning. Toch wil het stadsbestuur geen nieuwe sociale woningen bouwen en geven zij vrij spel aan grote projectontwikkelaars die luxe-appartementen neerpoten. De mensen voelen dat er een welgesteld "ons-kent-ons-kliekje" aan het hoofd van de stad staat. Zij maken er weinig geheim van dat zij meer koopkrachtige gezinnen naar Sint-Truiden willen lokken. Zij zijn namelijk potentiële klanten van bepaalde middenstanders. De gerenoveerde Groenmarkt - die alles behalve groen is - ziet er goed uit. Ik ben niet per sé tegen stadsontwikkeling, maar 500 meter verder wonen er mensen die amper hun huur kunnen betalen. Die gaan daar niet snel iets komen drinken. Het asociale beleid en de belangenvermenging gaan hier duidelijk hand in hand. Dat zegt trouwens niet enkel de PVDA. Je merkt dat er ook bij bijvoorbeeld de lokale CD&V steeds meer mensen dat soort politiek beu zijn. De stad investeert nu ook 4,5 miljoen euro in nieuwe straatverlichting, terwijl de sociale noden zo groot zijn. De prioriteiten zitten fout."
"De gerenoveerde Groenmarkt - die alles behalve groen is - ziet er goed uit. Ik ben niet per sé tegen stadsontwikkeling, maar 500 meter verder wonen er mensen die amper hun huur kunnen betalen. Die gaan daar niet snel iets komen drinken.
Stel je voor Maxime Pirard, schepen van de stad Sint-Truiden. Wat zou je aanpakken?
"Wanneer de coronacrisis wat geluwd is, lanceren wij met PVDA Sint-Truiden een lokale campagne rond betaalbaar wonen. Wij willen niet meer betaalbare woningen op de privémarkt en ook meer sociale woningen. Ik zie veel mensen van mijn leeftijd naar buurgemeenten verhuizen omdat de prijzen hier zo hoog zijn. Luxe-appartementen zijn er nu wel eventjes genoeg gebouwd. De stad kan gerust eisen stellen op vlak van betaalbaarheid vooraleer vergunningen te geven. Het beste zou ook zijn mocht de stad zelf mee opdrachtgever zijn van bepaalde projecten om zo controle te behouden. Met die campagne willen wij samen met de bevolking druk zetten. Dat is onze manier om verandering af te dwingen. Pas als wij onze partij hier sterk hebben uitgebouwd en van onderuit overwinningen hebben geboekt, wordt deelnemen aan een bestuur bespreekbaar. We moeten er niet voor spek en bonen bij gaan zitten in eender welk stadsbestuur."
Wat vind je van de kritiek, dat jullie een extreme partij zijn?
"Het is maar hoe je het bekijkt. Ik vind ons systeem net heel extreem. Tijdens de coronacrisis moest de voedselbank Team Hope in Sint-Truiden een oproep doen om meer vrijwilligers aan te trekken. Zij komen namelijk handen te kort! maar tegelijkertijd werden miljonairs als Jef Colruyt en Marc Coucke rijker dan ooit tevoren. "De rijken worden rijker, de armen armer." Dat is geen toogpraat, maar een volkswijsheid. Wij zijn de enige partij die nog consequent opkomt voor de werkende middenklasse. Als bepaalde politici dat extreem noemen, zegt dat vooral veel over hun beleid. Wij vullen onze ideologie op een 21e eeuwse manier in. Wij willen helemaal niet alle privébezit afschaffen, maar nu is de ongelijkheid gewoon te groot. Iedereen voelt dat de wereld op een kantelpunt staat. Ik vrees dat de tijd van business as usual voorbij is."
Comments