Sint-Truiden waar mensen overlopen van het geluk, rijkdom en tevredenheid

In zijn rubriek De Stoute Schoen laat Bernard Derwa zijn licht over Sint-Truiden schijnen

Schulden of niet, al zesentwintig jaar lang duwt de Stad het stedelijk informatieblad in ieders brievenbus. Ook zij, die op hun bus een klever 'geen reclame' kleven, geraken van die geld- en papierverslindende reclame brochure niet af. Doorblader het - want lezen doet geen mens- ge waant u in een droomstad: allemaal goed nieuws, mensen die overlopen van het geluk, rijkdom en tevredenheid, enfin precies het omgekeerde van wat ik dagelijks ervaar, en vooral hoor.

Alle commerçanten zijn hypercontent, armoede, nooit van gehoord, en boetes en leegstand, dat is nu toch eens echt verwaarloosbaar. De berg schuld? Daar zal Trudocs het wel over hebben, wij Fruiteniersstad zwijgen zoiets dood. Het vuil in de straat, dat is een probleem: 160 vrijwilligers rapen elke dag kosteloos voor de hoofdstad 'Hasp'. Geen woord over de factuur aan Limburg net, de afschaffing van de grootvuilophaling en een deel heffingen als ge zelf uw vuil naar het containerpark doet.

Voor de allerkleinsten

Maak alles duurder en klaag dan dat het zwerfvuil veel kost. Dat bladje is een bloemlezing voor de allerkleinsten. Maar vooral wordt ervoor gezorgd dat ge niets meer weet. Vroeger, onder de veel luchtigere auspiciën van Pa Vandenhove, stond achteraan een omstandige opgave van alle beslissingen die de mens en zijn college hadden genomen met de prijs ernaast.

Pottenkijkers

Toen Diva-Pikuur 'eraan' kwam, heeft die opgave van de te maken kosten nog een poosje bestaan. Ik herinner mij nog goed dat er kunstgrasmatten moesten komen: 600.000 euro het stuk. Veel te duur, heb ik laten weten. En het was 'fini' met de kosten op te geven. En dat was "braa" gemakkelijk. Gedaan met ambetante pottenkijkers. Zelfs de eigen oppositie werd buitenspel gewerkt. Werkvolk én ambtenaar: strikte zwijgplicht. Gebouwen te koop in alle stilte. Maar hoe dien ambetante Trudocs buitenwerken. Liegen en zwijgen heeft niet geholpen. Integendeel, stap opzij en een Audit.

Botten in de klei

In het pingpongspel 'Selis tegen Gerecht' ging het net kapot. Spel uit. Herr Jelle hanteerde met daadkracht de 'bestuursgydon' iets te veel jegens de Chaussée en jegens de Brustemnaren, die nog altijd niets weten in verband met hun Laurentius. Volgende aflevering in het stripverhaal: de Diva met de botten in de klei. Een hele vertoning. Het Belang kwaad. "Croughs, ge hebt de vragen en de antwoorden voorgeknabbeld, doet dat eraf, Jozef, uw loftuiterij is grotesk." Nu ineens zouden ze er zijn voor ons. Als dat zo was, dan was al lang een massa geld gereserveerd om de noden van al die "ondergelopen" slachtoffers van de regenval bij te staan. Er zal niets veranderen. Want de burger is bang van het Stadhuis. Bang geen vergunning te krijgen, bang voor boeten, bang het niet tegen een stad te kunnen halen.

Angst

Slechts één voorbeeld. Ik krijg een vergunningsdossier binnen met fouten en raad een buurtbewoner aan gratis advies te gaan vragen bij een advocaat. Antwoord : "Ik sta er alleen voor. De anderen durven niet te protesteren."

Wees gerust, Trudocs is zinnens nog een beetje te blijven 'doorschrijven.'

Bezoek onze webshop: trudocs.be/shop