Ondertussen hangen de grote spandoeken uit langs het Trudoziekenhuis. Het 'knuffelpaviljoen, waar onze zieke kleintjes hun geliefd dier kunnen gaan bezoeken, komt er.
"Oef, eindelijk" zucht den advokaat-weldoener Bert Vanmechelen, die echter helemaal niet op de rem is gaan staan: gisteren, woensdag zat de grote zaal van Brouwerij Wilderen overvol. De sfeer was zoals de inborst van de aanwezigen: warm-gezellig. Vanmechelen bezit het talent armoede te zien' en concreet ter hulp te komen. Hij had 'Sint-Vincentius' uitgekozen en terecht. Die vereniging heeft haar sporen dik verdiend. Opsouperen bestaat daar niet. Geen vetbetaalde directeurs, geen doorlichtingen, geen externe raadgevers, geen loonlijsten, alleen de behoeftigen mogen, hetgeen ze krijgen, 'opsouperen. Met smaak, want de 'waar' is vers. Gans die grote groep onverdroten werkende vrijwilligers zijn van het 'nat'
van kopman Hugo Beckers overgoten: " Geen euro aan 'valse kosten' opsmodderen. " Iedereen heeft daar zijn functie en niemand heeft daar een loon. Het loon is te vinden op het gezicht van de arme, die 'gepakt en gezakt' weer naar huis keert.
248 pakketten
Vanmechelen is dan met zijn twee acolieten, John en Ben, met de Vincentianen gaan spreken: "Waaraan is er het meeste nood?". Het antwoord kwam snel: "Aan warmte!"
Die mensen hebben gewoon het geld niet om te stoken en bibberen van kou is een ware kwelling. En als een schitterende tovenaar schrijdt Bert Vanmechelen naar het spreekgestoelte, waar hij aankondigt dat gulle sponsors weeral de ongelooflijk grote som van
47.000 euro hebben gegeven. Daarmee zijn 248 pakketten vol met warm beddengoed, dekens, een muts, een sjaal en een pull klaar voor uitdelen. Veel sponsors waren te Wilderen aanwezig, maar zij blijven graag op de achtergrond. Want zij hebben meer dan genoeg
aan het besef dat het veel plezanter is te kunnen geven dan te moeten krijgen. Een plezante receptie waar de drie 'Sinten' gepast hand in hand gingen: 'Sint Vincentius, Sint-Trudo en Sint-Truiden!'
תגובות