In zijn rubriek De Stoute Schoen laat Bernard Derwa zijn licht over Sint-Truiden schijnen
De ontevredenheid van de Truienaar stijgt met den dag. Zoals de schuld. Zoals de 'wegwerppolitiek'. En vermits het Stadhuis doof blijft voor eenieders klacht en gewoon als weleer doordramt, is de enige spreekbuis voor die woede: Trudocs. Ik hoef zelfs niet uit mijn luie zetel, de klachten stromen ' van alleen' bij bosjes binnen. Twee bijna gelijktijdige klachten over hetzelfde misbaksel, een misbaksel dat al eerder in deze rubriek werd gelaakt. U weet wel, die fameuze 'doorlichting' van het Stadswerkhuispersoneel. Houdt U goed vast, er is een tweede doorlichting van datzelfde personeel besteld. Men fluistert : "En voor heel veel duizenden euro's." Dat stadspersoneel moet toch van de eerste tot de laatste doodziek zijn, om al voor de tweede keer doorgelicht te worden. De radioloog is de firma ‘Mondea' en één van haar werknemers, Jan Bautsen, komt les geven, donderdag, den elfde. In alle geheim.
Zo'n studie dient tot niets. Iedere 'stadsman wordt gevraagd hoe hij zich voelt. Moest ik 'aan de Stad' werken, God bespare mij, ik zou antwoorden: ‘misselijk, maar ík werk niet ter stede. Natuurlijk gaat de ondervraagde antwoorden : "Ik voel me goed in mijn taak."
En dan verder, om bladzijden te kunnen volschrijven: "Hoe is uw relatie met de baas, met de collega's, met de politiekers, met uw wedde, verlof, werkuren en den hele "santeboetik'. Wedden dat er over heel de lijn met 'zeer goed' wordt geantwoord. Want oh wee als er één zijn gedacht zegt, onmiddellijk en sito presto verandert zijn stadstoel in een schietstoel...!