In zijn rubriek de Stoute Schoen laat Bernard Derwa zijn licht over Sint-Truiden schijnen
Om toch maar een greintje medeleven in de granieten koppen van deze meerderheid in te lepelen, beschrijf ík de lijdensweg van een willekeurige horecaman in dit 'Haspmarasme'.
Na een schier slapeloze nacht met piekeren en angstaanvallen, kruipt hij moeizaam uit zijn bed, drinkt twee koppen sterke koffie zonder te eten en gaat dan, bevend als een riet, de onbetaalde facturen ophalen om ze op de bestaande hoop op de schouw te leggen. Hij begint aan de maaltijdbereidingen. En dan is het wachten tot ' s middags: gaat de deur opengaan of niet? Zit daar maar eens vier uren lang op de klant te wachten. De muren komen op u af.
Boetebazooka
Als er dan toch, rap-rap, een klant verschijnt, dan is hij nog niet binnen of hij wordt met de boetebazooka in de rug weggeblazen. Proces verbaal. Gepeperd. Vanop de zetel in de combi. Eergisteren heeft de Horeca weer eens de alarmbel geluid. Het kan niet dienen. Zelfs de harde woorden, we horen ze nog nazinderen: 'Het is oorlog in de horeca!' doet de politieke koers niet veranderen.
Alles nemen ze hier die handelaars af: hun geld, hun zaak, hun nachtrust en tenslotte hun gezondheid. Want als de 'stadhuismacht' uw spaarzame klanten vóór uw winkeldeur de prijs van uw afhaalschoteltje met 10 vermenigvuldigt, dan is die maand alle eetlust zoek.
Herr Jelle Ondertussen stuurt Herr Jelle de stad rond dat wij roddelaars zijn. Maar hij levert geen enkel bewijs. Hij kreeg een tienpuntenlijst met onze stellingen onder de neus gewreven. Geen enkele reactie. Op dezelfde manier behandelt de schepenbank de commerçanten: doordoen en niet reageren. Maar voor Trudocs zijn die aantijgingen maar loze woorden. Voor de gepijnigde handelaar gaat het om zijn levensgeluk. En dat is véél erger. !