
Slecht weer boven Sint-Truiden. Regendruppels zo groot als suikerbollen. In de verte rijdt een tractor door een regenplas alsof hij extra betaald krijgt voor het rijden door regenplassen.
Een moeder fietst met gebogen hoofd tegen de wind in. Haar zoontje zit achterop met opgeheven hoofd en uitgestoken tong. Ik hou van wat regen met mensen doet. Volwassenen worden neerslachtig van regen, kinderen adoreren regenwolken. Ook ik word gelukkig van regen. Gelukkig als een kind. De fontein van mijn eeuwigdurende jeugd zit gevangen in een regenplas.
Een tijdje terug zag ik in een reclamespotje op televisie, groepjes oude mensen stonden in regenplassen te stampen. Zo wil ik ook oud worden. Zo wil ik ook jong blijven. Katsjoe botten aan en dan samen met al mijn overgebleven vrienden en vriendinnetjes de regen terug naar de wolken stampen. Maar ja, al de mannen en vrouwen die ik ken houden niet zo van regen. En ik weet niet waarom. Als ze die eerste druppel voelen, rennen ze richting afdaken en andere overdekte overlappingen. En vanuit hun schuiloorden kijken ze zo ongelofelijk kwaad naar de lucht, met ogen als diepdonkere donderwolken, dat het bijna niet anders kan dat de lucht gifgas en verboden oorlogsmunitie in zijn magazijn heeft staan.
Regen is eerlijk. Doodeerlijk. Zonder omwegen doen de druppels hun ding. De stralende zon geeft ons kleur en laat ons er gezonder uit zien dan dat we in werkelijkheid zijn, de regen daarentegen wast alle leugens en bedrog van ons af. De zon complimenteert, regen spreekt de waarheid, maar de eerlijkheid van regen valt helaas dus niet bij iedereen in goede aarde. Een oud tweemotorig vliegtuigje stijgt op in Brustem. Het toestel vliegt zo laag dat ik kan zien dat de piloot een wijnvlek heeft. Aan de overkant van de Steenweg fietst een volwassen man in een legergroene regenjas. Wat zullen zijn kinderen verschrikkelijk worden gepest op school. En terecht. Zij zijn de kinderen van de man die regenjassen draagt. In wat voor wereld leven we als mannen niet eens meer het gevecht met de regen aan durven te gaan?
Vandaag of morgen breekt door toedoen van die kwibus in Amerika de Derde Wereldoorlog uit, dan vecht ik dus zij aan zij met de man in de regenjas. En ik zal op m’n knieën naast hem gaan zitten als hij doodbloedt in zijn groene waterafstotende substantie. Eventjes later roep ik met mijn walkietalkie de legerbasis op. "Ziet het er heel erg uit, Tony? Wees eerlijk." “Eerlijk als de regen, commandant. Ik heb goed nieuws maar ook slecht nieuws." “Begin maar met het goede nieuws Tony.” “Er wachten je zware tijden commandant.” "En wat is dan het slechte nieuws?” “Jij droeg vanmorgen toch zo’n groene regenjas?”
Foto: Tim Dirven
Comments