Onze vurige stede, gekend van de ‘vitamine C in wording’ in de weidse velden. Het centrum van onze stad wordt daarentegen soms ‘ontgroend’: bomen verdwijnen spoorloos of ondoordacht, andere zijn zogezegd ziek en moeten ook het onderspit delven. Maar af en toe krijgt de natuur steun uit onverwachte hoek ...
Onze groendienst en externe bedrijven, in opdracht van, proberen de groene percelen in onze stad mooi te maken en te houden. Lukt soms erg goed, soms al eens iets minder. Na de afbouw van het personeelsbestand de voorbije jaren blijven er blijkbaar nog 3 teams over en dat voor een heel groot stuk te onderhouden grond, niet eenvoudig…
Robert en Fons
Als je op de Naamse vest wandelt, richting van de Brustempoort, wordt je blij verrast door mooie bloemen en planten die de beschermbakken van de lokale bomen aardig opfleuren. Ik heb me lang afgevraagd wie zich daarmee bezighoudt : prachtig onderhouden, geen sprietje onkruid, mooie composities, een zitbank die dan ook heel regelmatig wordt ingenomen door wandelaars die genieten van het uitzicht. Blijkbaar is dit het recent levenswerk van Robert, Fons en hun buren. Een eigen initiatief, zelf financieel gestart door mensen die het ook moeten doen met hun pensioentje… De stad heeft blijkbaar ingezien dat dat toch wel erg nuttig is, waardoor deze mensen nu een beetje geld krijgen om nieuwe plantjes te kopen. Op die manier blijft het initiatief bestaan.
in picture: Tiba gaat eens ruiken aan de bloemen van Fons en Robert
Respect
Een praatje met Robert leert veel over de huidige mensen en hun gedrag. De tenen worden langer en langer en ocharme als de burgers zich ergens op betrapt voelen…. Hij gaf me het voorbeeld van een man met zijn hond. Het beestje deed zijn behoefte pal op een plantje. Als baasje heeft men toch een beetje ‘sturing’ op het gedrag van zijn huisdier. Neen, dat hondje zorgde zelfhandig voor de destructie van één van de plantjes. Toen onze groenridder vroeg om dit niet meer toe te laten, kreeg ie een bolwassing en argumenten, gaande van stadseigendom, openbaar domein,… kortom geen greintje respect voor het werk dat geleverd was.
Onkruid
Gelukkig laten Robert en zijn buren zich niet zo gemakkelijk uit hun lood slaan. Het is een initiatief dat echt navolging verdient. Sommige stoepen in de stad zijn grasvelden van onkruid geworden. Het is toch een kleine moeite om die 5 of 6 lopende meter te onderhouden. Als iedereen voor zijn eigen woonst veegt is de straat proper hé. Het is aan ons als burger hierin iets te gaan ondernemen. De verantwoordelijke schepen kan natuurlijk hieromtrent impulsen geven, wat niet slecht zou zijn. Tot op heden hieromtrent nog niet veel gemerkt in feite… Het geven van gasboetes kan ook maar gaat op langere termijn alleen maar wrevel veroorzaken denk ik.
Verkeerslichten
Dat onpersoonlijk gedrag vinden we ook terug in het stadsverkeer. Ik heb al diverse malen onze lezers attent gemaakt op het gevaar van het kruispunt op de Naamse Vest. Waarschijnlijk heeft het te maken met de werken op de Schepen De Jonghstraat maar sedert diverse weken staan er verkeerslichten bij het binnenkomen van de stad via de Brustempoort. Ze blijven gelukkig op ‘groen’ staan maar niemand ziet momenteel het nut ervan in.
Ze staan er nu toch maar stroom te verstoken: zou het (als testcase) niet nuttig zijn ze te plaatsen op dat gevaarlijk kruispunt aan de apotheek van Ilse en het gezellig terras van Sabke en Ken? Het moment dat er een wagen het terras verwoest door roekeloos rijgedrag is echt niet ondenkbaar. Ik zou me niet willen voorstellen dat Ilse of één van haar medewerksters worden aangereden achter hun pillenkasten.
Het veiligheidsgevoel voor de voetganger zou in elk geval een heel stuk beter worden: de straat oversteken op het zebrapad laat wel toe dat je zonder fout als burger wordt doodgereden…. Het is wel zo definitief hé, zoiets als een giftige paddenstoel eten, smaakt ook maar één keer.
Comments