De Wereld volgens Tony De Voeger: De wereld is veel te proper!

De moderne mens lijkt op een Shar-pei hond die zijn eigen plooien niet kan verdragen.

In het grote zwembad aan de sauna zie ik een vrouw en een man onkuise handelingen doen. De man leunt tegen de kant aan en de rechterarm van de vrouw gaat op en neer als een bierglas op een spoelborstel. Hij probeert met man en macht zijn hoofd koel te houden, maar haar gedurfde daden laten het zweet uit zijn lijf druppelen als kaarsvet langs de steel.

Vanuit het hoger gelegen bubbelbad kijk ik naar het tweetal. Zij heeft een tatoeage van een blauwe kolibrie op haar schouder en op zijn borst staat het embleem van een Brusselse voetbalclub. Maar dit is geen voetbal, dit is geen sport waar ik naar kijk. Dit zijn de ontembare demonen van het aardse genot.

"De moderne mens lijkt op een Shar-pei hond die zijn eigen plooien niet kan verdragen. Alles wat ons uniek maakt, gaan we met bleekwater en beugeltjes te lijf. 

Vorige maand las ik in een tijdschrift dat we meer moeten stinken, drinken, bloeden, boeren braden en dansen. Ik was in de wolken van deze onverbloemde platvloersheid. De wereld is veel te proper. Het is net als bij dit zwembad. De chloor in het bad vernietigt alles wat te goor is. Schaamte en schuchterheid werken ongeveer hetzelfde. We zijn liever fatsoenlijk en schoon dan gewoon onszelf.

In de laatste veertig jaar zijn we op de een of andere manier onze geuren, onze beharing en al onze verrukkelijke tekortkomingen gaan haten. De moderne mens lijkt op een Shar-pei hond die zijn eigen plooien niet kan verdragen. Alles wat ons uniek maakt, gaan we met bleekwater en beugeltjes te lijf. 

We spuiten chemische bazaar onder onze oksels om niet te stinken en we smeren stinkende brol op plekken waar we geen rimpels meer willen zien.

"Ooit waren we een tweevoetige primatensoort, nu zijn we niets meer dan een chemische pot potpourri. 

Ik kijk naar het tweetal in het zwembad en zie primaten. Ik zie dat wat we ooit waren. En wat waren was ooh zo prachtig. Schaamteloos en trots. Twee botergeile kalkoenen met swingende roodaangelopen kwabbels. Nog eventjes geduld en ze bezwangeren de walgelijke reinheid met een wonderschone barbaarsheid. 

Een badmeester loopt op ze af. Ook hij heeft een fluit in zijn handen. De badmeester gaat naast het tweetal staan en zegt dat ze moeten ophouden. Ik wil opstaan en strontarbiter roepen, maar ik weet me te bedwingen. De man en vrouw zwemmen door een erehaag van chloor naar de andere kant van het zwembad en verlaten het bad. 

"Ze douchen zonder zich te wassen en lopen in de richting van de kastjes. De onzindelijkheid heeft vandaag van de onzin verloren.

Ik zit in de jacuzzi en probeer te genieten, maar het lukt niet. Ik voel me als spaghettislierten in een kokende kookpot als ik in zo’n bad zit. Maar nu even niet. Ik sluit mijn ogen en zie Richard Gere en Julia Roberts. Ik sluit mijn ogen en ruik het karton met de versgeplofte popcorn bij Pretty Woman. 

Ik zie allesverslindende liefde en allesverwoestende passie. De intimiteit van vulgariteit. Ik zie de kolibries die al het fatsoen opvreten en al fladderend de godenspijs over ons uitgieten.

Ik doe mijn ogen open en zie dat de man en vrouw naast me in het bubbelbad zitten. Hij heeft blonde krullen en haar ogen zijn zo blauw als een donkere nacht. Ik sta op en applaudisseer voor ze terwijl ik uit het bad stap. Ik loop weg en kijk nog één keer om. Kijk ze daar zitten. Die twee heerlijk geurende chloorwezens. Deze mensen gaan de mensheid redden.