De Wereld volgens Tony De Voeger: "Wees vooral een smeerlap, maar zorg dat de zon je niet ziet"

Schei toch uit. De kinderen slapen nog niet. Dit soort dingen doe je beter in de nacht. 

In de trein van Brussel naar Sint-Truiden ligt een regionale krant op het tafeltje. Vrijwel meteen voel ik de onweerstaanbare drang naar het onbekende. Niets maakt mij nieuwsgieriger dan het doorbladeren van regionale kranten. 

Mijn vriendin woont in de Brusselse rand en bij haar thuis ligt de RandKrant steevast op tafel. 'Brandschade bij brand in pizzeria!'; 'Opname videoclip in school!'; 'Kaartavond voor ouderen goed bezocht. Het was een succesvolle avond!’

Vorig jaar zomer las ik in diezelfde krant een verhaal over een Duitse toerist die verdrietig was omdat de wind bovenop De Leeuw van Waterloo zijn favoriete pet had meegenomen. Er stond een foto bij. Op de foto keek de toerist boos naar de leeuw. En de wind, de wind liet het petje de volgende ochtend in de hemel vol trots aan Napoleon zien.

Ik sla de regionale krant open, maar voordat ik met ­lezen begin, open ik het broodje met kaas dat ik net in het Noordstation kocht. Terwijl ik de plastic verpakking openscheur, voel ik me buitengewoon rebellerend en opstandig. 

Thuis in onze keukenkast liggen ook gewoon sandwiches. En boter en kaas hebben we ook, maar soms wil ik tegen de voorspelbaarheid van het leven vechten. In opstand komen. Een broodje met kaas kopen als je thuis alles in huis hebt om zelf een broodje met kaas te maken, veel rebelser gaat mijn ­leven niet meer worden.

Op de tweede bladzijde van de regionale krant staat een kop die mij zo gelukkig maakt dat ik mijn baard voel kriebelen.

'Broers gaan op klaarlichte dag met elkaar op de vuist!' 

Ik heb geen broer meer, maar moest mijn broer nog leven, zou ik ook met hem op de vuist willen gaan op een mooie zonnige dag, zoals vandaag. Vanwege een erfenis of de verovering van een Italiaanse schone of vanwege een uit de hand gelopen weddenschap. Mijn schoonbroer en ik gaan nooit met elkaar op de vuist. Bij ons loopt niets uit de hand, alles blijft bij vuistregels. 

Op de vuist gaan. Het klinkt zo gemoedelijk. Twee broers gaan met elkaar op de vuist. Je ziet het voor je. Een kleine trapladder en twee mannen die op een vuist proberen te klimmen. Terwijl de zon schijnt. Op klaarlichte dag. Het zijn drie woorden die je vaak in de krant leest in combinatie met gangsterpraktijken. Het zijn woorden die veroordelen. Hadden jullie niet even een paar uren kunnen wachten? 

Hardvochtigheid hoort niet thuis in het zonlicht. Het is dag. De vocht verdampt. Schei toch uit. De kinderen slapen nog niet. Dit soort dingen doe je beter in de nacht. 

Het intrigeert me. Schokkende dingen worden als veel schokkender ervaren als de schokkende dingen niet in de nacht plaatsvinden. We aanvaarden het kwaad als het in het donker blijft wonen. Wees vooral een smeerlap, maar zorg dat de zon je niet ziet. Doe niet zoals een klootzak, wees een voorbeeld voor die dikke oranje bol in de lucht.

Mijn vriendin belt en vraagt wat ik vanavond wil eten. Ik zeg dat ik het niet weet. Ik kan haar horen rommelen in de diepvries. Ze zoekt naar iets wat voor avondeten kan doorgaan. Dan hoor ik haar de zak met sandwiches openscheuren.

"We eten gewoon sandwiches vanavond Tony. Er is nog kaas."

"Lekker, bolleke. Lekker."