In zijn rubriek De Stoute Schoen laat Bernard Derwa zijn licht over Sint-Truiden schijnen
Als ik aan niet-Truienaars begin te vertellen wat in deze stad ‘aan den jackpot getrokken ' wordt, dan krijg ík als antwoord dat ik zeker 'mijne lepel genomen' heb, 'gij zit dik aan den drank, joeng. Het is inderdaad niet te geloven. Drie nutteloze doorlichtingen op rij hebben gaten als kraters geslagen in de al helemaal doorzeefde stadskassa. Dat wordt allemaal ‘onder ons' geflikt. En wat dan nog, Truienaar, bemoei u met uw zaken, dat is toch een peulschil voor een hoofdstad, allez nu, 170,000 euro naar Moniquet’, 87.000 euro naar 'Atoom' en 360.000 euro naar Mondea, Tel maar op: 617,000 euro, of hoort ge niet goed ! De Financiën stinken even fel als de slachthuisciterne die op springen staat. Da's voor ons kinderen. Zopas kochten we nog een kroonjuweel onder de politie, met de ogen toe, 'en diep dat de parking is, drie verdiepingen! Tegen de schuldenberg staat een 'téléférique' of 'monte fesse' zoals in Zwitserland: daar gooien ze hier alle nieuwe schulden op ‚ anders wordt de berg te breed aan zijn voeten. Opgeruimd staat netjes. Ondertussen moeten de 17 op de honderd binken met lede ogen die miljoenendans 'slikken', Hasp is dik aan den arme kant als ge bedenkt dat het armoedecijfer in Vlaanderen tien procent bedraagt. En om een sociale woning te krijgen, moet ge in de rij set staan totdat ge nog enkel binnen kunt met een rollator. In Holland bestaat er een subsidiëring : de steden helpen eigenaars om de verdiepingen boven hun winkel aan te passen en te verhuren. De huur is laag waar de stad past bij. Wat wilt ge hier nog subsidiëren ? De laatste cent is al van begin dit jaar erdoor geblazen. ' Met de prijs van de drie doorlichtingen had ge al veel wachtenden aan een goedkoop en degelijk verdiep kunnen helpen. En nu ga ik ene drinken, anders wordt ik moedeloos van dat geklungel.