Vrouwen en mannen, het zijn toch dikwijls 2 verschillende werelden… Eigenlijk ongelooflijk dat, bij de conceptie, dat zaadje en dat eitje uniform zijn en dat die foetus een aanpassing meemaakt wat de wereld constant verandert en ook nodig heeft. Een bezoekje aan mijn geliefd terras aan de Naamse Vest leert me veel!
Mannen zoeken soms excuses om naar hun geliefde stamkroeg te kunnen gaan. Op te ruimen tuinspullen moeten dus dringend naar het containerpark, de hond heeft een grotere en uitgebreidere wandeling nodig. Ondertussen is dat hondje zowat de meest bekende gast in dat stamcafé en wordt aardig verwend met koekjes en héél veel aandacht. Die ballon gaat dus op zolang die eega ook eens meekomt naar het leukste café en ziet dat hun hondje er zeer goed onthaald wordt… Ego van de man dus aangepast, weg, hij blijft achter met een bijna lege doos qua imago tegenover zijn madam.
Sociaal gat
Die lieve echtgenote nadert dan de pensioenleeftijd en gaat van een regime van 40 jaar grote afwezigheid naar een ‘altijd thuis zijn’ in de gezinswoning. Dat dit gaat leiden tot conflicten is een logisch gevolg. De vrijheid van even weg te schieten, maar één Duveltje genieten en terug naar huis, … het zit er bijna niet meer in voor de man des huizes.
Omgekeerd gebeurt ook, dit zeker in het vroeger patroon waar moeder aan de haard zat te werken en het ventje grote sier kon maken tijdens zijn beroepsleven. Zijn pensioenleeftijd is er en hij valt in een sociaal gat : veel minder contacten, veel minder vrijheid, zijn bezigheden zijn voor een stuk verdwenen. Taken en regelingen die reeds meer dan 40 jaar goed liepen, gaan ineens een nieuwe wending krijgen. Conflicten, depressieve toestanden voor de een en ongeloof bij de andere partij…
Verzuurd
Het moet niet altijd leiden tot een lang en pijnlijk oorlogstafereel, het wordt een kwestie van evenwicht te zoeken maar het is niet altijd een simpele boodschap om te verkondigen. Als ik zo in de stad wandel, samen met ons Tiba, zie ik veel mensen die in een volgens mij raar wereldje hun leven slijten : dat masker schermt hen af, niet alleen van dat c-virusje, maar ook zichzelf van hun omgeving. Ze lopen ‘verzuurd’ rond, zoeken geen sociaal contact, kijken angstig rond, alle medeburgers zijn potentiële ‘besmetters’. De teentjes worden extra lang, de lontjes worden heel kort, ocharme de zelfstandige handelaar in onze vurige stede die dat type van mensen moet helpen.
Creatief contact
Wachtend bij de slager, bij de bakker, even praten met de mensen en veel frustraties komen los: onzekerheid is de bron van veel ongeluk. Nationale en lokale besturen doet tegenwoordig niets meer goed, althans in de ogen van de meeste burgers. Afdalen van hun ivoren toren kan de burger ondersteunen. Een bestuur dat creatief contact heeft met haar of zijn burgers gaat scoren, ook op lange termijn. Mensen hebben nood aan sterke leiders, zeker in deze ongekende crisissituatie. Er zijn in het verleden natuurlijk goede initiatieven genomen door ons bestuur, die ook geapprecieerd worden door de burger. De opvolging ervan, bijkomende impulsen geven, daar zit het verschil volgens mij.
Ocharme onze politiekers, een olifantenvel hebben is de eerste vereiste op hun curriculum vitae als ze willen gaan besturen. Niet iedereen gegeven, goede intenties zijn spijtig genoeg niet voldoende om te slagen.
Comments