Een vrijdagmorgen, normale gang van zaken, opruimen na het ontbijt hoort daarbij. De groene container staat achterkant van onze tuin waardoor de 1ste uitstap in de nabije natuur richting tuin gaat. Het was frisjes, maar in de prille ochtend had ik niet gemerkt dat de ijskoning die nacht had geregeerd.
Mijn bakje met afval in de lucht, een onzachte landing op de trap van ons terras en…. een ongewilde erg snelle draai van mijn rechterbeen. Eens gewreven, maar door naar achter en aansluitend mijn Alfa gestart en enkele klanten gaan bezoeken.
Voltaren
Elk bezoek en elke stap richting van de voordeuren wordt moeilijker en moeilijker. Die knie verstijft, het wordt echt vervelend, zodanig dat ik namiddag niet meer op mijn hurken kon zitten en nog amper de gaspedaal van mijn Italiaans ros kon bedienen. Die avond de rechterpoot omhoog, volgens Ilse, onze competente apothekeres, Voltaren, in combinatie met Brufen, zou een redmiddel zijn, laat ons hopen….
Croissanke
Zaterdagmorgen, een wat rusteloze nacht later, moeilijk opstaan, naar de markt gaan met ons Tiba, een heel moeilijke opdracht. Het vrouwtje ocharme uit haar ritme gehaald en zij met onze bruine schat naar Van Mulders, onze lievelingsslager en naar het Croissanke om onze zaterdagse broodjes te gaan oppikken. Een verplichte rustpauze op zaterdag, gekluisterd aan mijn bureau, blijkbaar een goede combinatie.
Gedwongen gezelschap
Namiddag terug onze Vurige Stede kunnen gaan verkennen, een relatief korte wandeling maar wel met een mooie tussenstop op mijn lievelingsterras. ’t Zat goed vol en mijn gedwongen gezelschap wou haar zorgen kwijt. Een biechtvader worden was er niets tegen… Gelukkig was mijn linkerbuur een leuke afleiding waarbij Tiba dé katalysator werd.
Koetjes en kalfjes, het menu van de avond doorspit, vergeleken met hetgeen de kiezen van de andere terraszitters gingen verorberen… Op naar zondag, een dag gelijk een ander, maar toch wat uniek, zijnde mijn “verjaardag zondag”…
Comments