Le 14 juillet, voor de Fransen een hoogdag, de meesten vrij van arbeid, tijd om te denken aan ‘la grosse liberté’ ! Bij ons net wat minder regen, de weersverwachting geeft een droge periode, hopelijk net lang genoeg om Tiba haar boodschappen te laten doen.
Wij dus onze vurige stede ingetrokken, gewapend met een brief om te posten en een tegoedbon van de Standaard-boekhandel. Dat boek was voorradig en werd mij overhandigd met de nodige service, eigenlijk zoals altijd.
De stad had wat bezoekers met weinig voor mij bekende gezichten. Shoppers, in het midden van de solden, op jacht naar dat ene hebbeding dat zeker niet in de dressing mag ontbreken. Gaat die dame het ooit dragen, hoe kan ik dat weten in feite. De kans is groot dat het dé miskoop van het jaar wordt, verblind door de lage prijs en niet meer denken aan het model dat achteraf, na de zoveelste BBQ, in dat kleedje dient te worden ‘geperst’ …
Een koffie drinken aan de grote stadsfontein was in feite ook een eenzame bedoening, de bediening zeer goed maar formeel, de koffie was uitstekend, het hapje lekker maar geen koekje voor ons Tiba, wel wat water, wat natuurlijk een begin is om vriendschap te sluiten voor de toekomst….
Gelukkig zie ik toch nog een paar mensen die ik ken, waarvan er eentje in haar eentje een winkel dient te beheren, dus helemaal alleen, de deur open, kijkend naar een voorbijganger die ze kent. Ons Tiba en ik vinden haar ook een leuke meid, dus een babbel, een knuffel voor het hondje en verder de koetjes en de kalfjes van het moment verkondigd en verdeeld.
Eenzaamheid in de shops, mensen die zaken komen vragen waar de winkeluitbater nog niet heeft van gehoord. Men kan ook niet alles weten. Service was wel pico bello : een tokkeltje op het klavier en de nodige info was beschikbaar.
Dus niet veel volk in de straten, wel veel mensen met vakantie in het buitenland om toch maar dat c-virus te kunnen opdoen. Misschien net om het uit te dagen of net om het NIET te krijgen…
Aansporen tot '' lokaal kopen'' heeft zo zijn eigenaardigheden...