Het bij wijlen Napolitaans gedrag van diverse chauffeurs maakt het spannend bij het drinken van een koffie of een biertje op het terras van De Bron. Maar dat er nu ook een Harley Davidson letterlijk kwam aanschuiven, was ongezien.
Sabrina en Ken hadden 2 weken congé genomen, conform hun jarenlange gewoonte om na de grote kermis er even tussenuit te knijpen. Zaterdag 23 09 dus terug open en veel trouwe klanten konden niet wachten om daar hun ochtendlijke koffie te gaan nuttigen, om iets later te genieten van een goed getapte Cristal of Maes,… kortom we zaten met zijn allen te wachten tot die 2 sympathieke mensen terug hun opwachting maakten achter hun toog. Soms verhalen die men reeds kent, soms vernieuwde versies, lichtjes ‘bijgelapt’ maar steeds die menselijke gebeurtenissen die boven komen. Soms gaat het om een schielijk overlijden zoals dat van Lon, dan weer over een ongeneeslijke ziekte of over een onverwachte zwangerschap waarvan ze het niet meer verwachten kon.
Troost op het terras van De Bron
Pinten worden getrakteerd aan bekenden. Die 14 dagen lijken een eeuwigheid en dienen te worden ingehaald. Guido met al zijn wijsheid over vrouwen komt tussen met een passende ‘quote’ waarom een lieftallige dame haar zonnebril in feite in haar haar draagt en niet op haar neus. Menige flessen wijn en cava worden geledigd en de inhoud verdwijnt in de kelen van die jonge en iets minder jonge dames, wat dan weer goed is om verhalen te horen over woorden die we als aangespoelde inwoners in deze stad misschien niet zouden kennen. Het is in feite opnieuw thuiskomen, een eenvoudige gesprek dat onze realistische maatschappij laat boven komen. Mensen die eenzaam zijn, geen kinderen of alleen maar verre familie, vinden hun troost op het terras van De Bron. Weet je wat veel mensen zorgen maakt? Dat alleen zijn is niet zo erg in feite, wel dat alleen moeten sterven, in de wetenschap dat het misschien dagen duurt vooraleer iemand anders je kan vinden…
Moordend verkeer…
Een aanleiding om te praten met mensen waarvan men soms de voornaam niet kent, is natuurlijk het gevaarlijk kruispunt aan de Naamse Vest. Er wordt zo dikwijls gezegd dat ze het niet begrijpen dat er niet veel meer ongevallen gebeuren. Het soms Napolitaans gedrag van diverse chauffeurs maakt het spannend bij het drinken van een koffie of een biertje. Ze rijden aan hoge snelheid het kruispunt over, geen voorrang verlenend aan die vele auto’s die uit de stad komen. Hier stelt zich de vraag waarom er zoveel wagens de stad langs dit kruispunt willen of moeten verlaten. Het antwoord is simpel: ons stadsbestuur heeft een wanordelijke verkeersregeling waardoor auto’s via de Stapelstraat een toertje maken op de grote markt, een snelle parkeerplaats zoekende, niet vindend terug willen terechtkomen op de kleine ring, wat in feite meestal gebeurt via de Naamse Vest. De parking Clockempoort heeft bovendien niet zoveel succes bij de occasionele bezoeker.
Een motard in het terras van De Bron…
Het gevolg is natuurlijk dat er toch wel regelmatig ei zo na een wandelaar van het zebrapad wordt gemaaid en vandaag dus en motard met zijn vrouwtje die het terras van onze geliefde Bron bijna had gedecimeerd. Geen voorrang verlenen is helemaal fout maar gezien de drukte probeert iedereen toch nog gauw het kruispunt op te rijden waarbij dus in dit geval de motard met zijn madame achterop, die uit de stad kwem, de rand van het terras raakte. Gelukkig reed hij zeer rustig. Stel u voor dat onze stadsgenoot die daar zat met zijn glaasje wijn, werd herleid tot een hoopje hamburger en dat tussen de muur van het café en de motorfiets in kwestie. Het scheelde dus echt niet veel: de tafelbreedte tussen zijn stoel en de voorste band van de Harley Davidson. Ook best ok dat het vrouwtje achterop de motorfiets maar een lichte blessure aan haar voet had. Voor hetzelfde werd ze gekatapulteerd in het glas van het Bronterras.
Een lange termijnvisie is noodzakelijk!
Daarom mijn vraag. Lieve en ongetwijfeld goed bedoelende raadsleden van ons stadsbestuur. Wanneer maken jullie werk van een afdoend en lange termijndenkend verkeersbeleid? Hoeveel bijna doden hebben jullie nodig om dit uiteindelijk op papier te zetten? Ik weet dat het nooit goed zal zijn voor iedereen. Stemmen winnen bij alle inwoners zal echt niet lukken. Ik besef dat mensen hun auto bijna op hun rug willen meenemen in de winkel, die winkelier wil parkeerplaatsen voor zijn deur… Mensenlevens zijn echter veel belangrijker, alsjeblief, doe er wat aan: dit beleid is moordend en getuigt enkel van korte termijn politiek. Het is ook een kwestie van communicatie met de burger: we hebben diverse parkings binnen een straal van 1 km van de stadskern. Maak de wandeling naar het centrum interessanter voor de burger, voorzie eventueel bij drukke dagen een shuttle naar het centrum en terug naar de parking. De korte termijnvisie om de parking aan het Lago betalend te maken, echt helemaal fout: de burger gaat meer naar de stad komen Als zij of hij bijvoorbeeld daar zijn auto gratis kan achterlaten. Er zijn ongetwijfeld nog ruimtes te benutten die elders liggen aan de rand om ook daar dat monster op 4 wielen kwijt te geraken… Een beter verkoop voor de handelaars gaat het rechtstreeks gevolg zijn van een degelijke verkeersplanning, wat dan weer meer belastingen zal opleveren. Die tussenstap is moeilijk, het durven aanpakken is de 1ste stap, doen dus en we zijn vertrokken!
De stank van de auto’s
Onze stad heeft zoveel moois te bieden als we rustig door de straten kunnen kuieren, genietend van die historische pracht. De stank van de auto’s, het gezoem van die rijdende accu’s, het stoort verschrikkelijk. Op korte termijn gaat iedereen beseffen dat een degelijk en gedurfd beleid Sint-Truiden mooier zal maken, het gaat meer mensen van buitenaf aantrekken die komen genieten van de winkels, de horeca en natuurlijk van ons patrimonium.
Binnen de kleine ring heeft die auto dus niet veel meer te zoeken, tenzij die onverhoopte parkeerplaats… Sorry, er zijn prioriteiten en het zal echt niet iedereen bevallen, zoals dit artikel ook reacties zal uitlokken…
Comments