top of page
t_high.png

Eric en de vrouwen van Saint-Pierre

Foto van schrijver: Eric NulensEric Nulens


Tiba en ik op stap, van de Veisder naar de stad en de ultieme stopplaats, zijnde dé bron van veel volkse wetenschap.


Een iets wat oudere slanke dame, ik zie ze regelmatig met haar Tönissteiner op het terras zitten, soms vergezeld van haar toegewijde echtgenoot. Een mooi koppel waar de vrouw des huizes het hoge woord heeft. Ze ziet er gezond uit maar ze heeft blijkbaar een ruggengraat met veel mankementen, een wandeling van De Bron naar huis is een marteling. Toch doet ze het, ze zoekt contact met de mensen, ze wil praten, haar sociaal leven onderhouden.


Een jonge nieuwe buurvrouw, een superslank wezen dat houdt van wijn, één van mijn oud-discipelen, een volgeling op zoek naar die ultieme fles wijn, die eeuwige zoektocht naar het genot van uitgebalanceerde smaken en aroma’s. Ze heeft dé stap gezet en een huisje gekocht, een woning met veel karakter met als enig mankement dat er geen tuin is. Op minder dan 100 meter van het terras van De Bron is een verzachtende omstandigheid: ze ziet het helemaal zitten om daar haar jonge leven een verfrissende wending te geven. Nu nog een vriendje die blijft…


Een wandelende dame met haar hond, elke ochtend hetzelfde pad volgend, steeds met de afstandsbediening van de poort in haar zak. Opeens dé ontdekking dat ze dat kleinood om ze open te krijgen niet meer vindt. Verloren onderweg, wat paniek, een uniek stuk, bovendien geen sleutel bij van de voordeur. Gelukkig is een van haar kinderen thuis om haar binnen te laten. Ze heeft de goede reflex naar de Politie te stappen die haar een uurtje later bellen om te melden dat het onmisbaar ding om het huis binnen te geraken is terug gevonden. Een eerlijke burger heeft zich ontfermd over die sleutelhanger met de ultieme toegangstool. Ook goed werk van de politie en een gelukkige dame die een slapeloze nacht minder moet meemaken.


Een lieve bedienende vrouw, slank en vriendelijk, mooi, ook om te zien werken, vol van pijn in haar spieren en knoken, niet verdiend, niet eerlijk, maar toch aanwezig. Een begripvolle echtgenoot die haar steunt maar slapeloze nachten tegemoet ziet als ze zou uitvallen of worden ingepakt met kalk en gips. Hoe kan hij verder zonder zijn lieve echtgenote ? Een bloemetje gaat haar niet helpen genezen maar wel troosten in de beleving van haar knagende smart…


Redelijk fel gebruinde huid, steeds vergezeld van 2 hondjes, altijd mooi en attent gekleed, een vrouw, middelbare leeftijd, knap om te zien, steeds vriendelijk, haar handje wenkend naar de mensen die ze kent. Ongelooflijk dat ze geen man heeft momenteel. Een licht belegen dame, ooit zelfstandige op Sint-Pieter, karaktervolle vrouw, nog mooi om te zien, ook heerlijk helder van geest, genietend van haar drankje op mijn ‘thuisterras’, een fan van mijn cursiefjes, …

Al die vrouwen, ze wonen binnen een zone van 500 meter rond mij, onmisbare wezens voor de maatschappij, een opfrissing van de anders maar saaie straten en vervuilde stoepen van onze Vurige Stede.

Ik blijf ze graag zien, … met of zonder hondjes !

665 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comentários


bottom of page