Een jasje aan om die zondagse ochtendfrisheid te bedekken en af te schermen, Tiba in haar eva-kostuum mee, op tocht door onze op dat moment nog eenzame stad. Gelukkig komen we een enkele mens tegen, met of zonder haar of zijn hond. Tiba is vandaag wat onverschillig naar andere rasgenoten toe, meer geïnteresseerd in de restanten die andere als sporen beschouwen en daarom hebben achtergelaten.
Haar alertheid wordt natuurlijk groot als ze Laura en Dirk ziet werken. Die zondagse hondenkoekjes zijn voor haar heilig, net zowat als die heerlijke broodjes dat zijn voor ons !
De combi van die ‘pistolets’ met de artisanale gemaakte hesp door slagerij Van Mulders (zaterdagmarkt) is een echt feest voor de smaakpapillen, een klein streepje goede boter, een toegelaten zonde en maar een mini-aanslag op ons cholesterol gehalte…. Zelfgemaakt, waar vind je het nog, het wordt zeldzaam tegenwoordig. Doorgaans vinden we ofwel afbak-toestanden, waarbij we dan de hesp van Charles voorgeschoteld krijgen… Niet dat dat echt slecht is, maar het niveau van die perfect gemaakte pistolet met die nog handgemaakte hesp, niet te overtreffen! Wat gaan we doen als die vakmensen er niet meer zijn? Gaat dat alles voor onze (klein)kinderen een soort van dinosaurus – gevoel geven? Iets dat dan volledig is uitgestorven, een gemis dat voor hen misschien dan geen gemis zal zijn…. Onbekend wordt niet bemind hé.
Geur van verse bloemen
Dat gevoel heb ik soms ook als ik kijk naar hetgeen er vroeger was aan winkels in de winkelstraten en nu vervangen is door panden met grote stickers en niet veel zeggende boodschappen. Geld weggooien aan niet rendabele zaken is inderdaad wat gek. Nostalgie naar een nieuw inventief project blijft echter hangen. Combinaties aanbieden zoals de geur van verse bloemen, een koffiebar, een eenpansgerecht op de middag, een echte proeversmarkt laten groeien, wie durft het aan?
Vrijbuiters
Truienaars, zowel aangespoelde als authentieke exemplaren, hebben op dat vlak een reputatie hoog te houden. Wakker worden, opnieuw durven ondernemen. We hebben als Truienaar historisch een soort van etiket opgeplakt gekregen, zijnde de vrijbuiters, de uitdagers, soms de grote mond maar dikwijls met de ziel op de juiste plaats. We moeten proberen dat authentiek zijn zien te bewaren, laten en zelf genieten, kracht putten uit de energie die je in een zaak steekt. De bezoekers van onze Vurige Stede gaan je belonen, ze willen die ‘sympathieke Zuid-Limburgers ‘een hart onder de riem komen steken. Die Truienaar, soms moe getergd door hun eigen politiekers, die toch nog voor de eigen mening moet durven blijven uitkomen, recht en vrank zijn ideeën in het midden gooit, in een gezellig café of op het terras, op een forum, …
Graag wens ik jullie allen een fantastische 1 mei-spirit, plezierig werken, werknemer of zelfstandige, het blijft gelijk, geniet van de tevredenheid van je (toekomstige) klant !