22 december, Bibi onder het mes, een vernieuwde linkerduim, (althans een stuk ervan), de hand in de pleister en naast Marleentje in de auto terug naar huis. Hulpeloos zoals mijn pasgeboren flinke kleinzoon Viggo, zit ik dus in de zetel, de rechterarm en -hand, mijn reddende engel.
Me laten wassen door het vrouwtje heeft zo zijn voordelen en aangename facetten. Het is ook een vorm van totale afhankelijkheid waar ik het geluk heb nog samen te zijn met mijn madame, die de taak van een echt zorgzame verpleegster op zich neemt. Ik ben een actief leven gewoon, veel sociale contacten, en nu ineens gekluisterd aan mijn ‘Heimat’, niet meer mogen/kunnen autorijden, afhankelijk van de agenda van het vrouwtje. Tiba is mijn toeverlaat, wandelingen over de ‘Veisder’, een koffietje bij een van de 2 Sabrina’s, het verzacht het leven, de glimlach van deze 2 lieve dames of hun collega’s maken mijn dag dikwijls goed.
Om de sleur te doorbreken toch maar iets geboekt in De Panne, meer en meer ons 2de stek aan het worden. Het zicht op de zee, mensen die de soms straffe wind moeten trotseren, een regenbui erbovenop, een origineel biertje in Café des Bains aan de marktplaats, het doet de knagende pijn in de linkerarm wat vergeten.
Beachboy
Onze vrienden van Sint-Truiden vinden het precies ook maar sullig, Marleentje, Tiba en ik, met zijn allen alleen voor een verlengd weekend aan de zee. Ze nodigen zichzelf uit en komen ons vervoegen om samen oud-nieuw te vieren. We doen het rustig, wel lekker, waar Marleentje zich weer heeft onderscheiden als topmadame aan het toch vreemde en veel kleiner fornuis. Na een mooie wandeling over het strand, nog andere vrienden van Sint-Truiden gaan bezoeken, pas geïnvesteerd in een leuk appartementje aan de kust in Koksijde. Gezellig bijbabbelen, samen wat lekkers gedronken. Om in schoonheid af te sluiten een tafel gereserveerd in een van de betere zaken van De Panne, sympathieke uitbaters, zij van de Maaskant en de patron een echte beachboy. Onze oren nog na suizend van het weliswaar prachtig strandvuurwerk, komen we aan een verzorgde tafel te zitten.
Monty Pyton
Een 3-gangen menu besteld, waarna het onverwacht spektakel kan beginnen. De tafel naast ons wordt getorpedeerd door een vallend bordje met boter : het hulpje was wat onhandig met wat kapotte glazen als gevolg. 5 minuten later komt een wat uit de kluitengewassen manspersoon binnen die steunt op een tafel waardoor hun pas bestelde fles rode wijn horizontaal komt te liggen. De mensen aan die tafel, dienen, totaal onaangekondigd, deze aanval op hun kleding te ondergaan,… de beige broek heeft ineens een aardige rode tint gekregen… Het doet me denken aan de sketches van Monty Pyton, je weet wel, die Engelse kolderhumor met John Cleese. Onze diner was lekker, de wijn was best ok, dus toch genoten om het bezoek van onze vrienden mooi af te sluiten !
Comments