"Boos kijken Dirk", sommeert de Truiense topfotografe Debby Termonia me wanneer we alle vier 100 jaar terug in de tijd zijn gegaan en in het Sherlockiaanse bureau van mr. Bernard samentroepen. "Het moet er wat over zijn."
"Heb je zo'n oude typmachine", vraagt fotografe Debby ons. "Ja, dat hebben we. Bernard schrijft zijn teksten nog steeds op zijn oude Turijnse Olivetti. Dus dat kan geheel, waarheidsgetrouw." Ondertussen zit onze Trudocs-hond Tiba braaf aan de voet van het bureau. "Awel mannen, wat is van jullie kostuum", plaag ik Jan Goffa en Eric Nulens wat. Blijkbaar hebben ze de vraag om 'stadskledij' te dragen voor de foto zeer ruim hebben geïnterpreteerd. "Passen er al jaren niet meer in", gniffelt Jan. En zo wordt het eerste Trudocs-staatsieportret sinds het eerste artikel op 1 november 2020 online ging, een feit.
'Waarom altijd zo negatief?'
Ondertussen is er in die drie jaren veel gebeurd. Met Trudocs lagen we vaak aan de basis van Truiense politieke aardverschuivingen. Van de vaccinatieperikelen van Veerle Heeren over de Geitenweide van Jelle Engelbosch tot de video-strapatsen van het lokale politiekorps. "Waarom altijd zo negatief?", hoor ik dan ook vaak. "Gek genoeg schrijven we ook positieve artikels, alleen onthoudt niemand die", is dan steevast mijn antwoord. En zo is het maar net. Niemand koopt een krant met enkel goed nieuws. Niemand neemt een nieuwssite vol van hoplahoi-berichtgeving ernstig. Het ligt nu eenmaal niet in onze menselijke aard. Een mensenleven is dan ook geen aaneenschakeling van positieve ervaringen. Daarbij blijft het mijn overtuiging dat wanneer we niet met Trudocs hadden ingegrepen, de stad door een verregaande normvervaging en hybris binnen het schepencollege, wel eens helemaal tot aan de afgrond was afgegeleden met veel ernstigere gevolgen voor de betrokkenen en de Truienaren.
Ken uw klassiekers
Ook de ambtenarij ging niet vrijuit. Alhoewel ik ervan overtuigd ben dat we over zeer goede stadsambtenaren beschikken, kon en mocht de financiële dienst compleet ontsporen. Het was de verbetenheid van de weduwe van Jef Cleeren, Nicole Rekoms die mij op een zomerdag naar de telefoon deed grijpen. Een telefoontje, een resem mails, een artikel ... Deze cascade van gebeurtenissen zou uiteindelijk uitmonden in de val van de financieel directeur. De Engelse taal heeft daar een prachtige uitdrukking voor: "Hell hath no fury like a woman scorned." Die hadden de bobo's van de cd&v duidelijk niet zien komen. Ken uw klassiekers. Opmerkelijk hoe de dagen en weken nadien ook vele gewone ambtenaren maar bleven meemarcheren met de demagogie van sommigen. Wat ook nog erg opvalt, is de oorverdovende stilte van het Limburgs parket. Hoe snel ze waren om bij mij thuis een huiszoeking te laten plaatsvinden na het losbreken van de vaccinatiefraude, hoe traag ze nu reageren op de toch verregaande fraude van de financieel directeur. Blijkbaar heeft de oranje metrolijn van de Limburgse magistratuur, de ontzuiling van de maatschappij compleet gemist. Er zijn nog zekerheden in Limburg.
Van Marcel Gelders tot Cristina Vreven
Tot uiteindelijk het ontslag van de financieel directeur onvermijdelijk was. Niet dat Veerle Heeren, Bert Stippelmans en een derde nuttige idioot niet geprobeerd hebben om dat ontslag tot op de laatste moment te laten draaien. Maar hun macht, nu wel erg afgebrokkeld, stuitte op haar limieten. Het is dan ook vooral aan de diplomatieke daadkracht en de uitstekende dossierkennis van de nieuwe schepen van Financiën Günther Dauw (N-VA) te danken dat dat ontslag er ook daadwerkelijk kwam. Anders had ik er eerlijk gezegd voor gevreesd. Want die andere coalitiepartner, de Truiense liberalen, sinds Marcel Gelders in de jaren 70 van de vorige eeuw onafgebroken aan de macht zijn stilaan kapotbestuurd. Die lange deelname aan de macht als kleinere partij heeft zo zijn prijs. Om het met de woorden van de grote BDW te zeggen: 'De blauwe vrienden moeten geregeld op de knieën, de mond opendoen en dan zal er wat moeten doorgeslikt worden." Enige principiële houding is in het blauwe fabriekje dan ook al sinds enkele decennia niet meer te bespeuren. Hun onderdanigheid zit ondertussen in hun DNA. Hopelijk kan, o ironie, een nieuwe generatie Vreven dat roer doen omslaan.
2024
Het komende verkiezingsjaar 2024 en de daaropvolgende coalitiebesprekingen aan de oevers van de Cicindria zullen we met de Trudocs-redactie dan ook nauwgezet volgen. Hopelijk leest u mee?