Herfstmijmering

De vochtige herfst verklamt het papier

en doet mijn pen ongeremd menstrueren

ik mijmer bij de geur van de late anjelier

wijl de sterren de maan in zijn halo salueren

de zomerse avonden lijken definitief voorbij

een lankmoedige piano tempert de overgang zacht

twee ballerina’s schoverdijnen sierlijk langszij

en verdwijnen zwevend in de verkillende nacht

hedera en chrysanten domineren welig de tuin

en bieden het spinrag een bedauwende kans

de kleuren verglijden naar organisch geelbruin

waarop morgen de oktoberzon parelend glanst

goudrenetten tinten zich naar de kimmende planeet

die de wassende maan roodbrandend naijlt

en vanuit zijn dichtste aphelium de wapens smeedt

tegen zijn aardse rivaal, die de hinderlaag peilt

terwijl de egel zich angstig onder het sedum verschuilt

en de kikker zich aan zijn nachtoperette waagt 

voel ik hoe de wind stilaan hemelwaarts ruimt

en de uil zich klapwiekend van de toren losmaakt

mij vastklampend aan zijn pluizig nekdons

achtervolg ik de ijle danseuses met al mijn krachten.

neergestreken op een parket van geurend herfstbrons

verzwind ik in een roes van gedichte gedachten ...