Eindelijk, het werd tijd… Café De Bron op de hoek van Saint-Pierre is terug open.
Bloemstukjes, enkele flessen wijn, … de klanten zijn toch zo tevreden dat hun Heimat terug open is gegaan.
Voor Sabrina en Ken was het natuurlijk een moeilijke periode, kosten maken en geen inkomen genereren. Vanaf begin november tot 31 januari, ‘niente’ niets dus in de portemonnee.
Tankbier
Donderdagavond, na mijn strooptochten door Limburg, ben ik gaan genieten van die 1ste Cristal, nu dus geserveerd als ‘tankbier’. Het was best ok, even wennen na die maanden van af en toe een ander biertje te gaan drinken bij de Verdi, de Cosmo,… De gezichten van Ken en Sabrina klaarden op als ze iemand van hun oude klanten zagen binnenkomen. Tevreden om terug samen te zijn met hun vertrouwde gezichten.
Het heeft toch lang geduurd…
Vandaag terug eens gaan polsen hoe het zat met de reacties. Mensen op het terras, ondanks de gure wind, maar wel met een gasbrander boven hun hoofd, ze waren supercontent dat ze daar terug mochten vertoeven. Reacties van andere klanten, die de eerste keer terug in De Bron binnenkomen, als ‘Eindelijk terug open’, ‘oei nu heeft het toch lang geduurd’ Aan de toog zat het namiddag vol. Ook enkele tafels met mensen die houden van een gezellige warmte, veelal bekenden die tevreden zijn dat ze terug op die vertrouwde stoel, kruk of bank mogen zitten, genieten van het geklaag en gezaag van sommigen, het gestoef van anderen,… kortom het leven zoals het is, het dorp binnen onze stad, toch prachtig om zich zo terug thuis te voelen!
Op zoek naar een praatpaal
Carlos, Jean-Paul, Stef, Jeroen, Roger, Marina, John, Monique,… het zijn zoveel mensen die die bijna 4 maanden hulpeloos elders hebben gezocht naar hun ‘praatpaal’, een vertrouweling(e), met wie ze het leven kunnen delen. De Bron is dus beschikbaar om te voldoen aan de gezelligheid van die heerlijke babbel, een toeverlaat bij een, voor sommigen, eenzaam bestaan!
Comentários