Hemelhoog begluurt der Spuk
het NAZI-vliegveld onder zich,
ver uit 't bereik van het geschut
dat zich een nachtstelling inricht
zodra de duisternis invalt
legt hij z’n Spitfire-motor stil
en glijdt in duikvlucht steil en pal
spiralend om een haakse spil
de Abwehr vuurt met volle kracht
maar ‘t kogelspoor dooft zich armzalig.
De Spookvlieger daagt elke nacht
en maakt hun startbanen pokdalig.
“aber wer – scheiße ! – ist denn das !?”
“verstärken Sie die Luftschutzwaffe !!”
“der Krieg um England ist ganz heiß
und er bedroht die Bomberstaffel !”
weer stijgt een Junker op als gek
doch valt als een brandende toorts
vanuit het duister wolkendek
brengt één solist den Führer koorts
de Truienaars horen en zien
en juichen stiekem in hun vuist
men vraagt zich af, bij stil gegrien :
“wie is die held die ‘t luchtruim kuist ?”
Mei 1943
de zoon van Graaf Menten de Horn’
staat lang getipt in de pronostiek
maar na zijn crash in uniform
stoppen de spookaanvallen niet
hemelzoeklichten, neerhaalzones
worden verwoed geïnstalleerd
maar virtueus zijn diens capsones
die Junkers feilloos torpedeert
11 Mei 1943
de held vliegt nu in tweeromp-Lightning
waarmee hij de vijand durvend pest
zijn staart loodst met subtiele zwenking
een Jäger recht naar ’t Abwehr-nest
de FLAK-kogels scheren zijn oren
en halen zijn Verfolger neer
maar gaan ook zíjn kist fel doorboren :
het Spook verdwijnt en keert niet weer …
12 Mei 1943
bij Osnabruck, in het Teutowald,
vindt een herder een gecrasht piloot :
Herr Steinmann die hem snel bijvalt
ziet zijn gevecht met de gruweldood
reutelend reikt deze hem bevend
een felbegeerd RAF-zakuurwerk
met bede ‘t aan zijn broer te geven ;
zijn woord, zijn ziel verzwindt in ’t zwerk ...
05 juni 1943
na weken van vertwijfeling
herkent men ’s nachts plots weer ‘t gegier
(tot vreugde van de stedeling)
van de naamloos stuntende vliegenier ...
een gigadump kérosène bij Staaien,
de brandstof voor de bomber-vloot,
staat met één raid in lichterlaaie :
de vuurgloed kleurt Sint Truiden rood
het eskadron, bestemd voor Londen,
wordt aanhoudend bestookt, geknecht
die Anlage wordt bij nacht geschonden
en steeds wint ‘t Spook het luchtgevecht
der Kommandant van ’t Brustems veld
wordt naar het Oostfront gemuteerd
de bruut Seemann wordt aangesteld
één die op Göring-relaties teert
Mei 1944
vanuit Berlijn komt een Luft-killer,
met Eikenloof fier aan de riem :
Herr Major Weste draagt dunkle Brille
zijn nachtzicht is dan ook subliem !
gevaarlijk oogt zijn Messerschmitt
met zwaargetande haaienmuil
geschilderd rood op groene cockpit ...
daarin houdt zich der Teufel schuil
en met Max Steinmann aan zijn zijde,
een ex-piloot, feilloos marconist,
schoot hij er tientallen ter weide :
nog nooit had hij er één gemist !
22 Mei 1944
op een zonterras op de Grote Markt
(met zicht op ’t Truiens vrouw’lijk schoon)
wordt snode aan hun plan geharkt
met stoerheid en macho-vertoon
ook nu is Max weer vol vertrouwen :
hij draagt zijn grootva’s talisman :
het RAF-uurwerk zit dichtgevouwen
maar tikkend in zijn Mipolam
’s nachts nemen ze elk een machine
en wachten cirkelend op die ‘kid’ :
Max in zijn Focke Wulf-cabine
en Weste in zijn Messerschnitt.
“dààr is hij !” schreeuwen ze elkander
en splitsen weg, elk naar een kant
het Spook laat zijn kanonnen branden
en giert en tolt en scheert en vlamt
de Lightning klimt hoog in de wolken
“Verdammter Schweinhund !” klinkt het fel
plots daagt het op, in valvlucht kolkend,
recht naar de staart van Max’ toestel
“nach unten, schnell !” brult der Majoor
en scheert zichzelf achter de Geest
de drie jagen nu in één lijn door
der Spuk in ’t midden, onbevreesd ...
“raktaktak !” klinkt door de nacht,
een vliegtuig brandt en valt als lood
op ‘t rokend wrak herkent de wacht
een Hakenkruis maar geen piloot ...
bij zonsopgang treft men Max Steinmann
in ‘t veld met een doorzeefde borst
“die Tommy-Uhr war sein Untergang !”
weent Weste die naar weerwraak dorst
Maar gauw blijkt uit het onderzoek
dat het Messerschmitt-kogels betrof
het uurwerk had hem dus behoed
voor de Tommy, maar niet voor de Mof ...
25 Mei 1944
uit wraakzucht om zijn gevallen vriend
klimt Weste ’s avonds weer ten hemel,
wachtend tot hij zich weer aandient
tussen het flonkerend sterrengewemel ...
Seemann codeert hem “Spuk im Anflug !”
maar Weste sloot zijn radio af
“hem die mijn maat de dood injoeg
help ik ganz solo in het graf !”
hardnekkig vuurgevecht ontbrandt :
geen onderbreking, geen gevlucht
de spanning stijgt en ook op ’t land
volgt men de strijd hoog in de lucht
Weste laveert verwoed zijn kist
tot in de staartstraal met een zwik
vizier geconcentreerd, gespitst
richt hij en mikt en drukt en ... ‘klik’
zijn wapens leeg ... dit is fataal !
enkel zijn kist is nog een wapen
hij wijkt uit ‘t zicht en gaat frontaal
die Lightning uit de hemel schrapen
seconden vliegt hij in ‘t vizier
van hem die steeds ongrijpbaar leek
negeert diens kogelregen fier
en stuurt zich naar een dodensteek
een vuurbal eindigt dit verhaal
en Weste’s lijk gaf een uurwerk
op Stanislas Siludski ’s naam,
der Spuk de foto van een zerk ...
voor wie het hele verhaal wil lezen .... https://www.lastdodo.nl/nl/items/7001441-de-spookvlieger-van-brustem