Ons Tiba is steeds vragende partij om haar huid te laten strelen door een aardig stukje zonneschijn. We passeren een dagwinkel waar bezoekers buitenkant genieten van een Carapils of iets straffers, net niet op de Veisder, waar alcoholgebruik trouwens niet wordt getolereerd. Geen probleem mee, voor zover ze onderling niet téveel ruzie maken of andere burgers gaan lastig vallen.
Het prachtig weer van de laatste weken leidt ons dus ook regelmatig naar dé obligate rustplaats, hét plekje waar ze haar koekje krijgt van Ken en Sabrina. Die Bron is dikwijls ook een echte ‘bron’ van hetgeen er leeft bij mijn medeburgers.Die ‘kleine dingen des levens’ moeten eens kunnen verteld worden, ook grotere wereldthema’s zoals de saga van Poetin en andere schurken, gaan door de molen. De hoogte van de huur die moet betaald geraken, de energierekeningen die de pan uitvliegen, wat er zou schelen met die of die als zij of hij schuifelend voorbij komt gewandeld…
Ongeduld
Het terras ligt bovendien aan een van dé drukste kruispunten binnen de stadskern, dus dikwijls sensatie verzekerd! Sommige chauffeurs denken dat Zolder (het circuit althans) korter bij ligt dan dat een normale burger kan bedenken. Lawaaierige knalpotten, claxons die bij de minste hapering van de voorligger uitgebreid beginnen te toeteren,… het ongeduld ten top dus…
Bolides
Regelmatig is er al op het terras een soort van ‘wedstrijdje’ om te raden welk merk van auto er 'voorbijcrosst'. De prijs van vele wagens die we daar zien passeren, gaan richting van de aankoopprijs van een kleine studio in onze Vurige Stede. Dikwijls jonge chauffeurs met bolides waar we de link bovendien niet dadelijk zien om te beschikken over de nodige financiën om zulke sportwagens te kunnen aanschaffen. We gunnen het hen van harte maar het is en blijft toch een vraagteken voor mensen die het moeten doen met een pensioentje van 1.100 euro of minder…
Inkomen van de Truienaar
We denken dat, indien Vadertje Staat de vermogenstoestand van die personen, op wiens naam die wagens zijn ingeschreven, zou controleren, er rare ogen zouden tevoorschijn komen. Blijkbaar is daar geen of weinig zicht over… of een potje dat dicht blijft… Het kan natuurlijk zijn dat het gemiddeld inkomen van de Truienaar van die grootorde is dat dat geen probleem is. Zoveel te beter natuurlijk: we gunnen iedereen het genot om te genieten met volle teugen!
Konijnenfestijn
De wandeling terug naar huis, dikwijls met een ommetje om Tiba en mezelf nog wat extra kilometers te bezorgen, leidt soms langs kraaknette straten, erg verzorgde woningen, maar spijtig genoeg ook langs straatboorden waar de konijnen een levenslang festijn kunnen organiseren: onkruid, gras, doorwaait met vuil en sigarettenpeuken…. Als iedereen voor zijn eigen deur de boel proper houdt is de straat automatisch gereinigd hé. Onze mannen van de groendienst doen nochtans hun uiterste best, maar als de voorziene uren zijn geklopt, is het zoals voor iedereen, genieten van dat streepje vitamine D dat de natuur ons nu overdadig toebedeelt.
Onze stadsdiensten kunnen niet alles doen, de middelen van onze stad laten dat niet toe, we zijn verarmd als gemeenschap. Rijke burgers en een arme overheid, hét credo van de Vlaming !