’t Was lang geleden dat ik nog eens kon deelnemen aan een soirée van onze kookclub van de Landelijke Gilde Velm. Sedert vele jaren ben ik lid maar cursussen volgen en geven op die bewuste maandagen, maar natuurlijk ook corona-blokkades, gaven obstructie om te gaan genieten van die unieke avonden met vrienden.
Maandag 7 februari was er eindelijk nog zo’n moment om naar Velm te tuffen om daar het leiderschap van onze super kok René te mogen ondergaan. De budgetten zijn beperkt maar René doet zijn beste as much ‘marchandise’ aan zijn leden te bezorgen. In feite is die keuze van ondergeschikt belang zolang als we maar kunnen babbelen, elkaar wat plagen, soms zelfs de wereld verbeteren, kortom een clubje dat ik echt gemist heb. De ploeg is ondertussen wat verjongd, jonge dynamische mannen die hun best doen om die ‘oude garde’ te overtuigen van hun kookkunsten. We werken trouwens in kleine teams die dan verantwoordelijk zijn voor ofwel het voorgerecht, de soep, de hoofdschotel en natuurlijk het dessert.
Iedereen gelijk voor de wet
Laatkomers hebben dus niet veel keus en moeten maken wat de rest van de leden niet zo goed zien zitten. Er is geen hiërarchie te bespeuren, beroep, status, afkomst, … het speelt totaal geen rol, iedereen gelijk voor de wet: patatten jassen, groenten kuisen, roeren in de potten, afwassen, het is een natuurlijk verloop dat als een vers bereid ijsje vlotjes binnenloopt. Het afstemmen van de smaken is natuurlijk een belangrijk punt waar we een zo hoog als mogelijke consensus binnen ons ploegje willen bereiken. Ons gerecht moet gewoon super zijn!
Eenheid van geest
Eens het gerecht geserveerd wordt wel degelijk goed geproefd, geapprecieerd, en de desbetreffende ‘ploeg’ beloond met een welverdiend applaus. Daar doen we het voor hé !
Als apero de onvermijdelijke maar lekkere Cristal, een Grimbergen en voor velen een Duvel, water of cola was nu door de tournée minérale nog net een optie. Wijn aan tafel, sommige flessen al beter dan de volgende, speelt niet zoveel rol, gezelligheid troef, eenheid van geest, heerlijk!
Bratwurst & Sauerkraut mit Herr Jelle
Eigenlijk zou ons stadsbestuur voor zichzelf ook zo’n avonden moeten organiseren, ongeacht stand of status, kennis, ouderdom, oppositie of meerderheid. Samenhorigheid creëren, ideeën laten opborrelen gelijk een soep die staat te koken. De ‘cuisson’ van het vlees kan een punt van discussie zijn maar meer ook niet. Het is maar een suggestie hé.
Lang geleden dat ik nog zo'n intelligente suggestie gehoord heb. Alleen binnen het politiek bestel blijft samenhorigheid nog steeds een utopie. Het zou de bevolking wel ten goede komen, spijtig voor zoveel onkunde.