Kunst als levensadem: Patrick De Wolf (68) blijft schilderen ondanks Parkinson

In 1977 ruilden Patrick De Wolf en zijn echtgenote hun Oost-Vlaamse roots in voor het glooiende Haspengouw. Patrick bouwde hier niet alleen zijn leven uit, maar ook zijn artistieke roeping.

Na een militaire loopbaan van meer dan dertig jaar, waarvan de laatste zeven als Regiments Sergeant-Majoor op de luchtmachtbasis in Saffraanberg, ging Patrick met pensioen. Maar stilzitten is niets voor hem. Al van jongs af aan heeft hij een passie voor tekenen en schilderen, iets wat naar eigen zeggen in de familiegenen zit. Hij volgde les aan de kunstacademie in Sint-Niklaas en later ook in Sint-Truiden, waar hij sinds 1994 lid is van de Koninklijke Kunstkring. Zestien jaar lang was hij er bovendien een gedreven voorzitter.

Tuinpad

Die gedrevenheid is gebleven, ook nu Parkinson zijn leven doorkruist. Patrick gaat bewust en moedig om met de beperkingen van de ziekte. “Mijn tuinpad is bewust ongelijk gebleven,” vertelt hij. “Zo moet ik mijn voeten goed optillen – een goeie training om ook in de stad mijn weg te vinden.” Die praktische ingesteldheid siert hem, net als zijn creatieve kracht.

In zijn schilderijen staat het model centraal, altijd met een verhaal erachter. Klassieke muziek begeleidt zijn penseel. Vooral Stravinsky’s Le Sacre du Printemps bezorgt hem inspiratie en energie. “Die muziek geeft me vleugels,” zegt hij glimlachend.

"Patrick schildert niet om te bewijzen wat hij ooit kon, maar om te tonen wat er vandaag nog mogelijk is.

Patrick schildert niet om te bewijzen wat hij ooit kon, maar om te tonen wat er vandaag nog mogelijk is. Het verleden laat hij los; de toekomst vult hij met kleur. Hij is daarin niet alleen. Ook collega-kunstenaar Gerard Lambié, 82 en arts op rust, leeft met Parkinson maar blijft prachtige houten sculpturen maken. Beiden delen dezelfde filosofie: blijven creëren, zolang het kan.

Vernissage

Samen organiseren ze nu de tentoonstelling KONTERFEITSELS in de Koninklijke Kunstkring van Sint-Truiden (Tiensevest 25). De vernissage vindt plaats op donderdag 29 mei om 15u. Nadien is de tentoonstelling vrij te bezoeken op vrijdag, zaterdag en zondag van 14u tot 18u, en ook tijdens het Pinksterweekend. De tentoonstelling is niet enkel een ode aan kunst, maar ook aan moed, wilskracht en levensvreugde. Een krachtige boodschap aan iedereen die worstelt met ziekte of beperking: blijf doen wat je kan. Want schoonheid, die vind je vaak net in het doorzetten.