Sluit je ogen en denk aan Ernest Hemingway. Voeg bij dit beeld een basketbal en je komt uit bij Ludo Van Beeck. Sinds jaar en dag de président par excellence van STBB, de Truiense basketbalclub die zaterdag 13 augustus 75 kaarsjes mag uitblazen, maar dan zonder cadeau van de Stad Sint-Truiden.
'En de voetbal gezien?'. Een vraag die in Sint-Truiden even vaak gesteld wordt als pakweg 'Wèrm hè?' Neen, ik had het Truiense voetbal niet gezien. Ik was ergens in de jaren 90 op Sint-Pieter naar de basket gaan kijken om dan met de mannen van de KSA af te zakken naar The Pub op de Grote Markt. De Basket, die eeuwige Truiense subcultuur. Die warme familie, waar iedereen elkaar kent, ook zoveel jaren later.
13 augustus 1947
Alles begint in Limburg altijd bij de Eburonen. Zo ook het basketbal. In de beginperiode was Eburonen Tongeren lang het aangezicht van Limburg. Later werd in Sint-Truiden het basketvuur al gauw aangewakkerd. Sint-Truiden Basket Ball (STBB) werd gesticht op 13 augustus 1947 en sloot aan bij de KBBB op 15 augustus 1947. De grote bezieler was een Franstalige officier, Louis Levaux, een ex-internationaal en toenmalig Onderluitenant bij de Belgische luchtmacht te Bevingen. Die mannen hadden dat van de Amerikaanse soldaten gezien die tijdens de dooie momenten een matchke basket speelden. Samen met enkele sportieve Truienaren werd er van start gegaan op een zelf aangelegd pleintje op 'de Pist' aan de Vissegatstraat. Toen Limburg vanaf 1949 zelf Provinciale kampioenschappen begon in te richten, speelde Sint-Truiden hierin steeds een vooraanstaande rol. De herenploeg van STBB werd de eerste Provinciale kampioen (seizoen 1950-1951). Al gauw werden er ook een damesploeg (Limburgs kampioen in 1951, 1952, 1954, en 1960), een scholieren- ploeg en een tweede seniorsploeg, 'Emaillerie Sint-Truiden' (Limburgs Provinciaal kampioen in 1953 en 1955) opgericht. Maar enkel de herenploeg van STBB, met nog even een titel in 1957 en twee jaar in 4º nationale, bleef overeind. Ondertussen 'verhuisde' de club van 'de Pist' naar 'de Manège', dan naar 'het Broek' om zich aan het begin van de Golden Sixties te vestigen op Sint-Pieter aan de Tiensevest, waar nu de appartementen van Degregorio staan. "Je moet weten dat we daar op een buitenpleintje speelden", vertelt Roger Selis wiens kleinzoon Armand vandaag bij de jeugd speelt. "In weer en wind. Dus wanneer het stevig waaide, moest je daar rekening mee houden wanneer je pakweg vrijworpen nam. (lacht) Tijdens die strenge winters hadden Paul Fransen en ik een zak strooizout op de kop kunnen tikken, waarmee we eerst de plein ijsvrij moesten maken, vooraleer we konden trainen."
in picture STBB in de sixties op het buitenpleintje aan de Tiensevest: boven v.l.n.r Hubert Theunissen, Guy Bullen, Walter Dehen, Roger Selis, Paul Tubbax, Tony Vannoppen, Emiel Derwael, Jean Lesuisse, Ludo Van Beeck, coach Stan, onder: Roger Rekoms, Paul Fransen, Walter Lemoine, Yvan Moens, Doyle Mousseau, Raoul Robijns, Jef Tubbax, Gilbert Festraets
De komst van Tom Henry
In 1970 mist STBB in extremis de kans om te promoveren, na een verloren testmatch van Optima Tessenderlo, maar één jaar nadien was het Bingo! De legendarische testronde tegen favoriet Zillertal Beringen op 1 april 1972 werd na een spannende verlenging door STBB gewonnen. De definitieve doorbraak naar Nationale was een feit. De promotie viel samen met de welgekomen verhuis naar de Sporthal Tuinwijk op Nieuw Sint-Truiden, waar KSTBB nu opnieuw gehuisvest is. Het derde seizoen in de 4de afdeling (1975) behaalde een sterk Antwerps getint STBB de titel. De smaakmaker van het seizoen was Tom Henry, de eerste Amerikaanse basketter met Afrikaanse roots in de Trudostad. “We zijn Tom gaan ophalen aan het station in Sint-Truiden”, vertelt Ludo Van Beeck. “Niet dat we hem konden missen. Een boomlange, Afro-Amerikaanse vent met een grote Sombrero. Het eerste was hij vroeg, was waar de kerk stond. Ietwat verbaasd vroeg ik of hij praktiserend gelovig was. ‘No man, but close to the church are the bars.’ Toen wisten we al welk vlees we in de kuip hadden. (lacht) Nu, Tom was een fantastische speler hè. Walter Lemoine zaliger richtte omwille van hem speciaal supportersclub ‘D'rop en D'ruiver’ op, later de bekende carnavalsvereniging. Iedereen nodigde hem uit om te komen eten, waar hij maar al te graag op inging. Maar Tom miste de Bronx van waar hij afkomstig was en na één seizoen moest de eerste superstar van de Truiense basketbal al opstappen wegens 'gedragsproblemen’. De nieuwe trainer moest niet van zijn escapades buiten het basketveld weten. Exit Tom Henry tot zeer grote spijt van D'rop en D'ruiver’”.
in picture: Ondergetekende krijgt de papfles toegediend van Tom Henry, de eerste Amerikaanse basketter met Afrikaanse roots in de Trudostad
Herman Reynders bijna Truienaar in de Seventies
Dave Burns die hem in 1976 verving was dan weer diametraal het tegenovergestelde. Deze sympathieke asceet ontpopte zich tot de grote bezieler van het team dat in 3 afdeling (1976) en in 2e afdeling (1977), samen met Dale Descamps, telkens de begeerde titel in de wacht sleepte. In de zomer van 1976 trokken Paul Fransen en Guy Roggen naar Hasselt om er zwaar te onderhandelen met de voorzitter van Runkst, tevens de vader van Herman Reynders. “Tja, dat lag gevoelig”, lacht oud-gouverneur Herman Reynders. “Door een zware blessure van Rudi Moortgat was STBB op zoek naar een nieuwe spelverdeler. Ik was toen 19 jaar jong, internationale junior en rook mijn kans om in 1ste nationale te gaan spelen. Uiteindelijk ging mijn vader overstag en begon een fantastisch Truiens avontuur. Met de Amerikaan Dave Angstadt en later de jonkies zoals Eric Biets, Eric ‘Joenkie’ Jungbluth en Philip Snyers. Fijne avonden in de Thierbrouw ook. Weet je, er was zelfs even sprake om in Sint-Truiden te gaan wonen. Ik speelde er basket, gaf er les aan de RITO en mijn toenmalige echtgenote had er een makkelijk treinverbinding naar haar werk in Brussel. Maar goed, ik was toch te verknocht aan Hasselt (lacht).”
Pompen of verzuipen
Onverhoopt snel stond STBB nu op het hoogste schavotje. De financiële beheerraad en bestuur stonden voor een zware opdracht. Het was pompen of verzuipen, drastisch saneren en toekomstgericht blijven streven naar een gezonde jeugdpolitiek. Een eerste pijnlijke beslissing was de verkoop van Herman Reynders aan Rimelago Aarschot om de primaire schulden te kunnen betalen. Na het begripvol geduld van vele schuldeisers, intense inzet van coaches en jongeren van eigen kweek, het werk van dynamische bestuursleden en ernstig werkend aan een passend promotieproblematiek, kroop STBB langzaam maar zeker uit de diepe schuldenput.
De Porco's in the Eighties
De jaren 80 breken aan. Het decennium van van carrière maken ‘voordat de bom valt’; van Gorbatsjov, Thatcher, Reagan en Mandela; van Gordon Gekko en Marty McFly… en de Porky’s die in 1982 met de sexcom ‘Porky's Pikante Pretpark’ furore maken. In dat jaar vormt zich in Sint-Truiden een hechte basketvriendschap tussen Johan, ‘Porco’ Claus, Michel ‘Annatool’ Verstraeten, Georgi ‘Butch’ Vanwelkenhuysen, Jo ‘Smaatbol’ Sneyers, Patrick 'Virginie' Lesuisse, Stefan ‘Ricardo’ Grosseels, Patrick ‘Vangaailof’ Vaneylen, Marco ‘Bubba’ Vanderheyden, Tru ‘Kanarie’ Serdons, Erwin, ‘Enzo’ Vanwelkehuysen en Phil ‘Superfly’ Natus. “We waren vrienden voor het leven”, herinnert Johan Claus zich. “Samen trainen en spelen. In het weekend, maar ook in de week kon je ons in The Pub vinden. Och ja, we waren wild en jong. Al snel noemden ze ons de Porco’s .”Naar de Porky’s? “Vermoedelijk wel. (lacht) Als kadettenploeg wonnen we alles wat er te winnen viel. Kampioen van Limburg en België, Beker van Limburg en België."
in picture: STBB-kadetten net kampioen van België tegen Sunair Oostende Boven v.l.n.r Coach Robert Marchant (+), bestuurder Julien Corthouts, bestuurder Raoul Robeyns (+) Johan, ‘Porco’ Claus, Michel ‘Annatool’ Verstraeten, Tru ‘Kanarie’ Serdons, , Erwin, ‘Enzo’ Vanwelkehuysen, bestuurder Jef Vanwelkenhuysen (+), Onderaan: Jo ‘Smaatbol’ Sneyers, Marco ‘Bubba’ Vanderheyden (+), Johan 'Striéép' Thielens, Filip 'Tank' Vanwelkenhuysen, Stefan 'De Platte' Martin en Phil ‘Superfly’ Natus.
Allo met The Pub
"En ondertussen maar lachen en plezier maken", gaat Claus verder. "Zo wilde Patrick ‘Vangaailof’ Vaneylen bij ons komen spelen. Er was maar één probleem. Vangaailof kon voor geen meter basketten. Daar bedachten we wat op. Bij de eerste training kwam het bestuur traditiegetrouw zien welk vlees ze in de kuip hadden. We speelden 5 tegen 5, maar spraken af dat niemand op Patrick verdedigde en hij alle ballen kreeg. Patrick speelde uiteraard een fantastische wedstrijd waarop coach Robert Dekeyser tegen de voorzitter bromde: “Wat er ook gebeurt, sluit die speler aan!” En wij lachen natuurlijk. Ook herinner ik mij een grote paniekaanval bij het bestuur toen de ganse beloftenploeg niet in de spelersbus zat op weg naar een uitwedstrijd. “Bel onmiddellijk naar The Pub”, beval coach Dekeyser. Daar nam Jo Sneyers rustig de telefoon op: ‘Allo met The Pub. Nog even geduld coach, de boom van het kaarten is nog niet uit!’ Heerlijk toch?” Jo Sneyers knikt. "Op zaterdag was het feest in mijn café The Pub. Niet alleen de spelers van Sint-Truiden maar zowat alle Amerikaanse spelers van België zakten af naar Sint-Truiden. En in de vroege uurtjes trokken we door naar discotheek REAL in Tongeren."
Joenkie in de match van zijn leven
De heropstanding begon in 1985 met de definitieve aanwerving van Jos Rayen. Toen één seizoen later Filip Bogaerts werd weggekaapt bij Runkster, loodste coach Tony Souveryns de club terug naar de top. Het eerste seizoen in 1988 in eerste klasse kon het gedoodverfde STBB zich slechts handhaven via een spectaculaire eindronde in het Zuidpaleis. "Enkele weken voordien krijgt coach Tony Souvereyns een zwaar verkeersongeluk nadat een spookrijder op de Brusselse ring op hem en zijn echtgenote inrijdt", vertelt Ludo Van Beeck. "Plots moet ik coachen. Meteen staan we zo'n 30 punten achter tegen Brugge. Op van de zenuwen vraag ik een time-out. Ik neem onze sterspeler de Amerikaan Keith Morrisson apart en zeg hem in het platsintruins dat wanneer hij zijn bal niet gaat afgeven, ik hem tegen zijn kloëten stamp. Dat helpt blijkbaar en Eric 'Joenkie' Jungbluth speelt de match van zijn leven. We winnen en we blijven in eerste nationale!" Maar dat geluk blijkt van korte duur, want het jaar nadien in 1989 wipt Cuva Houthalen geel-blauw opnieuw uit 1ste klasse.
in picture: Behoud in 1988 in het Brusselse Zuidpaleis v.l.n.r Philip Sneyers, Ludo Van Beeck, Philip Bogaerts
Jaren 90: Degradaties, Fusies, Promoties... volgden elkaar op
Het verging de ploeg nog slechter toen ze één jaar later in 1990 volledig onverwacht naar 3de zakte. In 1991 zette de ontpopte Steven 'Potsy' Bullen, met een sterk geregionaliseerd team, de kegels terug recht. Negen nederlagen en toch kampioen. Maar de leegloop is een feit. Naast klasbak Filip Sneyers (in 1989 naar Cuva Houthalen) en Filip Bogaerts (in 1991 naar Duvel Willebroek) vertrokken ook Steven Bullen en Mike Dubois (in 1992 naar Cuva Houthalen). Ten gevolge van nieuwe mutatieregelingen veranderde er immers heel wat in het basketlandschap. STBB moest zo weer beroep doen op gastspelers uit het Luikse en het Antwerpse. Ondertussen werd er verhuisd naar de sporthal van het Koninklijk Atheneum in de Jodenstraat om meer ruimte te creëren voor een steeds uitbreidende jeugdwerking. STBB'81 verhuisde mee en speelde er steeds de voormatchen van de senioren van 2² nationale (1993-1994). Na al die jaren telde de club ook terug 4 jeugdploegen.
Deus ex machina in 1994. Bij het begin van het seizoen 1994-1995 neemt het voltallige bestuur onder leiding van voorzitter Jules Elen ontslag. De nieuwe noodvoorzitter Ludo Van Beeck verrast de media en buitenwacht met een vrijwillige degradatie naar 2de provinciale. Door deze overwogen terugstap vertrokken Erwin Vanwelkehuysen en Eric Jungbluth naar
Beringen in 3de nationale, Mike Verstraeten en James Mousseau naar Bree in 2de nationale.
Ouderdomsdeken Schiltz en Jo Sneyers worden terug naar de oude stal gehaald en
vullen met hun ervaring de jonge kern uitstekend aan. Wanneer ook oud-Porco Patrick Lesuisse de rangen vervoegt, stevent de ploeg rechtstreeks naar de titel. Ondanks meerdere
pogingen van oud-voorzitter Jules Elen en Ludo Van Beeck om de drie Truiense clubs
tot een alliantie te brengen scheidden de wegen van STBB, Trubac en STBB'81 zich nu
pas echt.
De stunt van Trubac
Ondertussen was Trubac (gesticht in 1978) een eigen succesvol leven gaan leiden.
Tussen 1994 en 1997 promoveerde de ploeg 4 opeenvolgende seizoenen van 2de provinciale naar 2de nationale. Toch bleek 2de nationale wat te hoog gegrepen en al in 1998 ging de club een trapje lager spelen. Jean Lesuisse stond aan het roer van een erg Limburgs getint team, met onder andere Sneyers, Polly Reekmans, Brabanders, Bongaerts, Vanwelkenhuysen, Lowette en Michel Verstraeten. Sint-Truiden was inmiddels een Koninklijke vereniging geworden en schommelde zowat tussen de provinciale en nationale reeksen. In 1998 - net voor de promotie naar 4de nationale kozen een paar spelers op de valreep voor andere oorden en besliste KSTBB, op de valreep, vrijwillig naar 3de provinciale te degraderen. De komst en de doorgroei van jeugdwerking was eigenlijk de oorzaak van het wegdeemsteren van het enthousiasme bij de club. Op vraag van verscheidene basketliefhebbers ontstond dan de vraag tot algemene samenwerking van beide clubs. Na enig overleg en onderhandeling kwam het er toch van.
Samensmelting STBB-STBB '81 in 1997
Op het einde van het seizoen 1995-1996 besloten STBB en STBB'81 om een definitieve fusie te vormen. De bedoeling was om een ambitieuze club te maken met een stevige ploeg, die op termijn nationaal zou moeten kunnen spelen, ondersteunend met een degelijke jeugdwerking. Verder was het alleszins de bedoeling om met zoveel mogelijk spelers uit eigen regio en van beide clubs te spelen. De nieuwe club behield het stamnummer 0267 en de geel-blauwe kleuren. Dit om het 50-jarig bestaan van de club niet in het gedrang te brengen. Guy Roosen werd de nieuwe voorzitter van de Koninklijke Sint-Truidense Basketball. STBB eindigde dat seizoen in 1 provinciale op een gedeelde 1° plaats samen met Houthalen'90 en kon in extremis, door forfait van laatstgenoemde club promoveren naar 4de nationale afdeling. Een schitterend vooruitzicht temeer daar deze promotie samenviel met het
50-jarig bestaan van de club. KSTBB telt dan een 120-tal leden waaronder een 15-tal
bestuursleden, een seniors- en reserveploeg, een juniorenploeg, een kadettenploeg,
twee miniemenploegen, een pupillenploeg, een benjaminploeg en voor het eerst ook
een microbenploeg.
Hapjesavonden van de D-Boys
Diep in die jaren negentig breken de gloriedagen aan van Tim en de ravissante Dominique, de uitbaters van Tims Café, de vroegere Manderly in de Galerij Astrid. Tim is de wat Brits aandoende cafébaas die begrijpt dat je moet geven om te nemen. James Mousseau die er al eens kwam, brengt deze sponsor aan met als gevolg dat de D-Boys na hun training de zaak bezoeken. "De hapjesavonden op donderdag waren effenaf legendarisch", herinnert Johan 'John Beton' Eerkens zich. "Elke donderdag was iemand anders aan de beurt om de 'hapjes' te verzorgen wat op het einde resulteerde in heuse buffetten die tot diep in de nacht duurde terwijl Steve Mousseau als DJ het volk opzweepte. Nonke Mike en Ludo beleefde er volgens mij hun tweede jeugd. Werkelijk memorabel!"
Het Millennium... een nieuwe start
Witte rook in 2000! De besturen van KSTBB en TRUBAC komen tot een akkoord, samen met de stad en een nagelnieuwe beheerraad om te fusioneren. De club wordt: 'Koninklijke Xenia Tours Basketbal Sint-Truiden' . Met de naam van het bedrijf van de hoofdsponsor, de flamboyante Patrick Schollaert die al eens als een wilde weldoener met de door hem gekochte jetons in het rond durfde gooien. Louis Casteels wordt peetvader, Danny Marguillier algemeen manager, Paul Fransen voorzitter. In 2003 wordt de verdiende plaats in 2de nationale terug ingenomen. Alleen, ieder jaar opnieuw blijft het hard werken om met een beperkt budget rond te komen en toch het hoofd boven water te houden. Met regionale trainers-coaches (Bongaerts, Vandesompel, Souveryns) Sint-Truidense (Leenen, Bullen, Neyens, Putzeys, Fagard,...) Limburgse (Cuppens, Roost, Thoelen, Hendrix, Pipeleers, Baert, Souveryns,...) en andere (Mangelickx, Willegems, Pieter en Jan Van Hoecke,...) en Odell Hodge, slaagt de club er nog in om het 60-jarig jubileum te halen, maar in 2009 haalt de club net het einde van het seizoen niet.
in picture: Ludo Van Beeck Foto Debby Termonia
War on talent anno 2022
"Anno 2022 brengen wij 4 seniorploegen in competitie", vertelt Arne Lowier. "In eerste landelijke, eerste, derde en vierde provinciale. De eerste en tweede provincialers zijn allemaal spelers uit de eigen jeugdopleiding die ofwel een stap terug hebben gezet hebben Omwille van werk, blessures of studies. Ofwel staan te trappelen om op ons hoogste niveau mee te draaien. De vierde provincialers, onze legends zeg maar, zijn allemaal krijgers van vele oorlogen die genieten van een pintje na hun wedstrijd en luidkeels onze andere ploegen aanmoedigen. Het 'Vaal Hukske' is over heel het land gekend, misschien zelfs berucht (lacht). Op termijn hopen wij opnieuw meer jeugdspelers in onze eerste landelijke ploeg te laten meedraaien. Helaas woedt er ook een 'war on talent' in het Limburgse basket. We hebben de laatste jaren enkele beloftevolle jongeren aan Limburg United verloren omdat we geen ploegen samenstellen met de beste spelers van andere clubs maar iedereen kansen willen blijven geven. Hoewel we samen met onze coaches een zo hoog mogelijk niveau willen nastreven, verliezen immers we de sociale factor zeker niet uit het oog. Bij ons krijgen alle kinderen de kans om zich te ontplooien en dit heeft de laatste jaren soms tot gevolg gehad dat talentvolle jeugdspelers ervoor kozen om een deel van hun opleiding bij United te gaan volgen omdat het niveau van hun leeftijdscategorie daar op dat moment nu eenmaal hoger lag. Wij wensen die spelers dan ook veel succes en als eenmaal hun opleiding is afgerond of eerder zijn zij natuurlijk erg welkom om de rangen van een van onze seniorploegen te vervoegen."
Afscheid doet pijn
Ludo Van Beeck is fier op zijn basketclub. Na het overlijden van Paul Fransen in 2007 werd hij onafgebroken voorzitter. “De beste speler in die 75 jaar? Dave Angstadt was in mijn ogen de beste Amerikaan. Bij de Belgen was dat Herman Reynders. En bij de Truienaren, en nu ga ik je misschien verrassen, Jo Sneyers. Alleen verzorgde die hem te weinig. Dus komt zijn broer Philip met zijn onfeilbare shot op de eerste plaats. 75 jaar. Je moet het toch maar doen hé. Maar basket op topniveau blijft een haast onmogelijke opdracht in een stad als Sint-Truiden waar voetbal koning is. Daarvoor is de stad te klein, de sponsors te dun bezaaid. Alleen, wanneer het stadsbestuur dan 450.000 euro aan STVV cadeau geeft, dan zakt mijn broek af. Wij organiseren al 75 jaar basketbal in Sint-Truiden, hebben generaties Truienaren een zinvolle en sportieve opleiding gegeven. En wij krijgen kruimels? We worden behandeld als een ongewilde bastaard. Kijk, we zijn steeds bereid tot een open gesprek met de stad, maar we moeten ons nu ook niet laten ‘bezeiken’ om dan merci te zeggen wanneer we straks een tinnen schotel krijgen. Dit gezegd zijnde, we hebben een uitstekende relatie met de stedelijke sportdienst en de zaalwachters. Soit, ik neem volgend jaar afscheid, dan is het aan de volgende generatie. Op mijn 75ste is het welletjes geweest. Maar dat laatste gevecht, die onrechtvaardigheid van die eenzijdige sponsoring... daar doe ik nog eens mijn harnas voor aan."
in picture STBB anno 2022 v.l.n.r. Audric Forthomme, Adrien Bastin, Mathieu Balbourg, Axel Dejond, Arman 'The Armenian Tiger' Tigran Babuyan , Wout Swillen,Kasper Bormans, Daan 'Popo' Haling, Wout 'cheech' Willems, Maarten Massoels Gijs 'the Body' Lambrechts (hurkzit)
Liam Krammerhoffer (naast Gijs) Steven 'Stevie' Audoor, Ward Dupont, Thomas Odeurs (coach), Xander Janssens, Brent 'BBC' Claus, Shawn 'Capi' Mousseaux, Michiel 'Mr Cheeks' Surinx, Arne Lowier, Anton Vanrusselt, Gijs Swillen, Casimir 'Chong' Raymaekers 'chong'
Coach Bart Bormans
Solidaire club
"Scheidsrechters, coaches, sporthallen, uitrustingen, didactisch materiaal … kosten geld, veel geld en helaas hebben wij geen skyboxen om aan ons stadsbestuur te verhuren", knikt ondervoorzitter Arne Lowier. "Wij moeten dus een cafetaria runnen, sponsors zoeken en eetdagen organiseren om alles financieel te bolwerken. Ook hier zijn mensen voor nodig die dit alles op hun schouders nemen maar nog belangrijker is een hoge participatiegraad van onze leden en hun entourage. We doen ons uiterste best om de lidgelden zo laag mogelijk te houden, zeker in vergelijking met andere clubs, maar dan moeten onze leden en hun entourage wel begrijpen dat deze evenementen cruciaal zijn om ons te helpen de rekeningen te laten kloppen. We investeren immers zwaar in onze jeugdopleiding. We kunnen hier en tijdens onze dagelijkse sportieve werking wel rekenen op een goede samenwerking met de verantwoordelijke stadsdiensten, de sportdienst in het bijzonder!"
KSTBB viert haar 75-jarig bestaan en nodigt je daarom graag uit op zaterdag 13 augustus 2022 voor een 3-tegen-3 tornooi, samen met een smakelijke BBQ. Klik hier voor meer info