"Wat een praalhans". Burgemeester Ingrid Kempeneers kijkt strak voor haar uit. De demarche van haar Vlaams-nationalistische coalitiepartner over een zogezegde uitbreiding van Fedasil naar de gebouwen van Triamant ligt haar zwaar op de maag.
Zes jaar in de oppositie hoog van de toren blazen over de stadsfinanciën en dan eens aan de macht de stad op de rand van de financiële afgrond brengen met een financieel directeur die men tot scha en schande net niet met pek en veren terug naar de Dijle moest jagen. Het is het trieste parcours van de N-VA'er Jo Francois. Sterker nog. Geconfronteerd met die financiële malaise nam Francois de korte benen uit het schepencollege en zetelde opnieuw in de gemeenteraad als eenvoudig raadslid. Alsof er niets gebeurd was. Maar om dan nu als een onvervalste staatsman het schepencollege en de Truiense gemeenteraad met een extra punt op de gemeenteraad te gaan waarschuwen voor de uitbreiding van Fedasil naar de gebouwen van Triamant, dat was een brug te ver.
Pralen en inbinden
Kempeneers doorzag het spel van Francois, checkte alles af met de bevoegde staatssecretaris Nicole de Moor en de curator van het faillissement van Triamant en verbande de hersenspinsels van haar voormalige schepen naar Fantasialand. Toch zette het mannetje in Francois koppig door. Op de gemeenteraad leek het even dat hij er nog mee weg ging komen. Alsof hij in de corona van zijn vroegere studentenclub zat, oreerde hij met wat gevleugelde woorden. Maar dat was buiten Kempeneers gerekend, die daarop het woord vroeg en kalm maar direct de puntjes op de i zette. Deze keer was er geen Veerle Heeren om de meubels te redden, en ook de gebronsde gemeenteraadsvoorzitter hield zich voor een keer in. Toch probeerde Francois het punt alsnog ter stemming te brengen. Maar meteen zag je de contouren van de nieuwe coalitie in werking. Vandenhove wees er fijntjes op dat een motie niet gestemd kan worden. Cijferjoke voelde dat de wind definitief gekeerd was. De gemeenteraad pikte het gepraal van een wegloper niet langer. Hij bond dan ook wijselijk in. Nina Kvikvinia en Gunter Dauw zagen knarsetandend toe, want deze demarche doet hen weer enkele decimeters richting de oppositie opschuiven. Met een N-VA waar Francois op zo'n manier mag brokken maken en waar de geest van Engelbosch nog op RO hangt, reken je jezelf als partij tot het ancien regime.
"Zou die man niet beter de eer aan zichzelf houden", klonk het daarna ook stemmig in de coulissen ergens in de schaduw van de Onze-Lieve-Vrouwkerk waar ook de Wow-wers aan het vergaderen waren. On verra ...
die knoeier verdient niet op een lijst te staan, hopelijk beseft zowel de partij al de kiezer dat !!!!!!!!