Stel je voor dat iedere Truienaar een boom zou planten

Ethiopië heeft zichzelf overtroffen door vorig jaar in 1 dag maar liefst 353 miljoen bomen te planten. Dat zijn er 3 per inwoner. Het land kampt met een enorme droogte omwille van ontbossing en bodemerosie, en wil er alles aan doen om zijn landbouw opnieuw tot leven te brengen.

Een opmerkelijke prestatie trouwens van een natie die nog altijd staat genoteerd als ontwikkelingsland. Het BBP (bruto binnenlands product) per hoofd van de bevolking bedraagt een schamele 390 dollar. Het land staat daarmee op een bescheiden 172ste plaats in de wereldrangschikking.

Wat een enorm contrast met het gemekker hier ter stede om ergens een handvol bomen te planten. We proberen het hier ook allemaal erg simpel te houden. Is er ergens nog een bos, dan trekken we daar een weg door. Et voilà, zo hebben we weer 2 bossen. Bomen in de stad planten ? Geen denken aan. Er lopen teveel nutsvoorzieningen ondergronds. Gas, elektriciteit, glasvezel, waterleiding. Kan je voorstellen wat de wortels van groeiende bomen veroorzaken? En dan zwijgen we nog over de overlast van vallende bladeren in de herfst. Wie gaat dat allemaal opruimen? Te bedenken ook dat die bomen forse jongens worden waar je jezelf met de wagen kan tegen te pletter rijden. En laat ons eerlijk zijn. Zo’n boom staat ook altijd in de weg van een nieuw te bouwen appartement of huizenblok.

Ondertussen horen we apocalyptische geluiden over klimaatvervuiling en worden we met alarmerende berichten om onze oren geslagen in niet zo zuivere CO2 kwaliteit. Een stedelijk beleid is zo goed als onbestaande. De hectaren bossen worden elk jaar minder. Terwijl een kind beseft dat een boom de beste garantie is voor een betere levenskwaliteit.

"Een stedelijk beleid is zo goed als onbestaande. De hectaren bossen worden elk jaar minder. Terwijl een kind beseft dat een boom de beste garantie is voor een betere levenskwaliteit.

Stel je voor dat iedere Truienaar een boom zou planten. Ergens op een verloederd plein in de stad. Of bij een verlaten berm. In je eigen tuin. Op een godvergeten plaats waar niemand komt…. We zouden met de klap duizenden bomen rijker zijn. We zouden onze eigen boom kunnen koesteren. Hem eens regelmatig gaan bezoeken. Wat water bijgeven indien nodig. Hem optimaal verzorgen. De meest ijdele onder ons kunnen later zelfs hun eigen naam in de stam kerven. En dat allemaal voor een habbekrats. Voor een bedrag dat te verwaarlozen is in vergelijking met de morbide en waanzinnige bedragen die worden uitgegeven aan schimmige stadsprojecten allerhande.

Wat in een krakkemikkig land als Ethiopië kan, zou toch zeker in onze stad moeten mogelijk zijn. We vinden onszelf als hoogontwikkeld volk tenslotte toch superieur inzake innovatie, wetenschap, techniek ? Met al onze welvaart en knappe koppen mogen we toch verwachten dat zo’n eenvoudige manier van werken ook bij ons kan worden gerealiseerd.

We zullen maar niet te hard hopen zeker ? Wachten op initiatief van onze beleidsmakers zou wel eens nefast kunnen zijn, en verzanden in het bekende oeverloos gepalaver over bevoegde kabinetten, tienjaarlijkse plannen en gelobby van een keur van belangenorganisaties. Zelf de schop ter hand nemen is natuurlijk een optie. Maar tegelijkertijd de nachtmerrie van zowat iedere bestuurlijke instantie. Het laatste wat van ons burgers verwacht wordt is dat we zelf initiatief zouden nemen.

Tot zolang kan U ondertussen verder vrolijk de boom in.