Wat hebben een beroemde song van Paul Simon en Carl Nijssens met elkaar gemeen? Wij keken in de ziel van Truiens meest besproken politicus en zochten naar een antwoord.
Amerika's Troubadour Paul Simon had het erg zwaar toen hij in 1970 zonder Art Garfunkel achterbleef in New York City om verder aan het album 'Bridge over Troubled Water' te schrijven. Zijn gevoel van eenzaamheid leverde wel het wondermooie 'The Only Living Boy in New York' op, een lied dat een weemoedige eenzaamheid oproept. Een liedje dat me ook telkens opnieuw aan Carl Nijssens doet denken. Intelligent, uiterst creatief en zacht van karakter maar af en toe ook onbegrepen en melancholisch.
" En zo zagen we ons eigen familielid sterven terwijl Veerle haar familie, kapster en jonge vrienden liet voorbij steken. Wie zou daar niet opstandig van worden?
Mama Mimi
Als zoon van de voormalige ziekenhuisapotheker van Ziekeren, het huidige Asster is de 46-jarige Carl Nijssens eerder voorzichtig dan dat hij op tafel zou kloppen. Onberispelijk gekleed in zijn eeuwig witte gesteven Ralph Lauren-shirt zal hij je vriendelijk een hand komen geven. Nooit uitbundig, eerder diplomatisch. Zijn onmiskenbare intelligentie heeft af en toe een schaduwkant in de vorm van een droefgeestige melancholie. Die vindt wellicht zijn oorsprong, in de plotse dood van zijn moeder Mimi Vandewalle. Er ontviel hem wat levensvreugde. "Ondertussen is mijn moeder al meer dan 19 jaar gestorven", zegt Carl Nijssens vandaag. "Heel erg plots. Een moment waar ik nog vaak aan terugdenk. Mijn mama was mijn grootste supporter en steun, en nu ook een beetje mijn levenskompas."
We spoelen even terug naar november 2022. De breuk met de Truiense CD&V. Wat was er nu eigenlijk gebeurd?
"Ik kan daar vrij kort over zijn. De relatie met Veerle bekoelde al een beetje na de vorige verkiezingen. Maar plots kwam er corona. En mijn gezonde ‘tante Lina’ werd plots erg ziek door dit virus. De toen levensreddende vaccins waren schaars en enkel beschikbaar voor 80-plussers… En zo zagen we ons eigen familielid sterven terwijl je eigen burgemeester haar familie, kapster en jonge vrienden liet voorbij steken. Wie zou daar niet opstandig van worden? Er werd verwacht dat we zwegen… En dat heb ik niet gedaan. En de rest van het verhaal is gekend. Maar ik kijk niet graag naar het verleden. Wie daar naar kijkt staat met zijn rug naar het belangrijkste : de toekomst."
Toch nog even. De klacht bij Audit Vlaanderen. Hebben ze dan geen punt?
"Vlak na de breuk met de oude CD&V waren er een aantal kopstukken, die er nu niet meer zijn, die heel bewust klachten gaan neerleggen zijn tegen me. Over dingen, nu meer dan 10 jaar geleden. Ik ga hier niet flauw over doen. Het reclamebureau waar ik zaakvoerder ben werd door dat eventbureau gevraagd om enkele ontwerpen en advertenties op te maken in onderaanneming voor de Monumentenrun. Dit werd gedaan aan marktconforme prijzen en hiervoor werd door de medewerkers correct werk en materiaal afgeleverd. Dit is volgens ons steeds juridisch correct en marktconform gebeurd. Maar goed, als ik weet wat ik nu weet, zou ik dat nooit zo gedaan hebben. Ik heb dit deontologisch fout ingeschat, ja zeker. Ik was toen nieuw en heb hieruit geleerd. Wie me als mens kent, of dichtbij me staat weet dat ik me dit erg aantrek, temeer omdat ik nooit een foute intentie had. Men had natuurlijk de bedoeling om mij politiek te ‘framen’ of te schaden."
"Conner vroeg me enkele keren om naar Vooruit te komen. Maar de stijl van Conner is natuurlijk die van Ludwig niet. (Lacht) En laat het ons daarop houden.
Ook Vooruit heeft jou het hof gemaakt?
"Dat er gesprekken zijn geweest met andere partijen als je enkele jaren als onafhankelijke in de gemeenteraad zit is logisch. Het zorgde zelfs voor een goede persoonlijke band tussen Conner Rousseau en mezelf. Ik moet zeggen dat ik veel respect heb voor de manier waarop Conner zijn partij aan het vernieuwen is, zijn directe aanpak en stijl. Hij vroeg me toen enkele keren om naar Vooruit te komen. Maar de stijl van Conner is natuurlijk die van Ludwig niet. (Lacht) En laat het ons daarop houden."
"Ingrid en ik werken nu erg goed samen, zoals vroeger. En ja, dat voelt als thuiskomen.
En toen kwam La Kempeneers?
"Ik moet toegeven, het heeft even geduurd voor we weer samen eens terug aan tafel gingen zitten. Niet dat er iets tussen ons was misgelopen, maar de aanwezigheid van de vorige partijkopstukken maakte dat blijkbaar moeilijk. Ingrid en ik kennen elkaar al meer dan 24 jaar. We zijn samen voor de eerste keer opgekomen in 2000, hebben onze eerste folder samen gemaakt en werden vrienden. In gesprekken die we hadden, hebben we kunnen uitspreken wat er misgelopen was. En blijkbaar zijn er veel misverstanden gecreëerd. Die zijn nu voor eens en voor altijd de wereld uit. We werken nu erg goed samen, zoals vroeger. En ja, dat voelt als thuiskomen."
Is ze voor jou ook dé kandidaat-burgemeester?
"Ik heb gezien hoe Ingrid gegroeid is de laatste twee jaar in haar job als burgemeester. Hoe korter ik er nu bij sta, hoe meer ik zie dat ze effectief nog heel veel dingen wil veranderen waar ze gewoon op die korte periode nog niet aan toe geraakt is. De drive en werkkracht die ze combineert met de vriendelijke toegankelijkheid naar elke Truienaar maken voor mij haar het ideale profiel van een verbindende burgemeester. Hier heeft onze stad nood aan."
"Er zijn als wel wat wissels op het speelveld gebeurd, maar Ingrid slaagt er als trainer wonderwel in een hecht team neer te zetten. Ik draai toch al enkele campagnes mee en dit is uniek
Maar hoe staat het vandaag met haar partij?
"Die heet nu niet voor niets Team Ingrid- cd&v. Ze heeft een lijst gemaakt met 25 nieuwe kandidaten van de 35 en de groepsgeest is nog nooit zo goed geweest. Er zijn als wel wat wissels op het speelveld gebeurd, maar ze slaagt er als trainer wonderwel in een hecht team neer te zetten. Ik draai toch al enkele campagnes mee en dit is uniek."
Veiligheid is een punt dat jij op de agenda wil zetten van je partij.
"Ja, ik wil nog meer werk maken van een propere en veilige stad. Ik denk echt dat dat nodig is. Er hangt een onveiligheid gevoel van onbehagen bij heel wat mensen in het centrum. Of dat nu objectief of subjectief is, als beleid moeten we ervoor zorgen dat we ons als inwoners goed voelen. Ik denk dan aan een strenger en sneller optreden van de politie tegen overlast en criminaliteit. Ook nog meer inzetten op een integraal drugsbeleid, zowel preventief en repressief. Ons politiekorps moeten we beter laten werken door de interventieploegen trachten uit te breiden om meer te ontlasten van administratieve taken en opvolging. Interventieagenten horen op het terrein te zitten en niet achter hun bureau.
Ook de prioriteiten mogen duidelijker en scherper wat mij betreft. Meer lik op stuk beleid rond drugsdealen en overlast in de buurten, straten en pleinen. Tegelijkertijd inzetten op een goed onderhoud ervan. Het Fast-Team was zo een prima initiatief trouwens. Dit volhouden en uitbreiden is de boodschap."
"Er hangt een onveiligheid gevoel van onbehagen bij heel wat mensen in het centrum. De meeste politici uit de randgemeenten hebben daar geen flauw idee over.
"Wat veiligheid en propere buurten betreft denk ik dat we in een stad wonen met twee
realiteiten. Er is een groot verschil tussen het centrum van Sint-Truiden en de rustige deeldorpen. Ik woon zelf in het centrum van de stad. Elke week doen Stefanie en in wel eens avondloopje door het park en de vesten, en dan zie je wel wat. Wat te denken van een drugsdealer op een zomeravond het verkeerde huis kwam binnengewandeld omdat mijn deur toevallig open stond… Onze politici moeten hier aandacht voor hebben. In het centrum van de stad wonen aardig wat mensen, en ook heel wat ouderen. Maar te weinig beleidsmakers wonen nog in het stadscentrum. En zulke dingen zie je bijvoorbeeld niet gebeuren op je oprit in Gelinden of achter je poort in Kortenbos."
"We kennen onze wijkagenten niet meer
"Ook de wijkagenten kennen we niet meer. Dat zou echt terug ‘buurtpolitie’ moeten worden. Mensen die aanspreekbaar en toegankelijk zijn in plaats van enkel langskomen om de domicilie eenmalig te controleren of bij problemen. Ze zouden verplicht moeten worden aanwezig te zijn op de buurtactiviteiten van de buurtcomités. Zo kunnen ze tenminste voelen wat er leeft en mensen en de buurt leren kennen. Ik heb een aantal beleidsplannen gelezen over wijkpolitie in Nederlandse gemeenten en daar pakken ze dat best wel goed aan."
Ben je alleen maar bezig met harde thema’s?
Neen, ik ben eigenlijk een zacht en gevoelig persoon. Maar het is soms dat schild van de politiek dat je moet opzetten in die harde wereld. Mijn papa heeft al enkele jaren Alzheimer en hij woont nog zelfstandig, mits wat hulp, thuisverpleging en ondersteuning. Zo zorgen mijn broer en ik elke avond voor het avondeten en zijn laatste pilletje van de dag. Dementie is niet gelachen, 1 op 5 mensen krijgt hier ooit mee te maken. Door die zorg ben ik maar al te goed de problematiek van thuiszorg gaan inzien. Ook op lokaal niveau is dat een belangrijk werkpunt. Steeds meer mensen hebben zorg nodig, steeds minder mensen zijn beschikbaar in zorgjobs en de wachtlijsten bij woonzorgcentra zijn lang. Dus mensen zo lang mogelijk en zo goed mogelijk ondersteunen in hun eigen omgeving met de beste zorg is een mooie streefdoel.Ik denk dat we daarvoor naar een nieuw systeem moeten van werken met nabijheidscirkels van zorg in een stad.
"Mijn papa heeft al enkele jaren Alzheimer en woont nog zelfstandig, mits wat thuisverpleging en ondersteuning. Zo zorgen mijn broer en ik elke avond voor het avondeten en zijn laatste pilletje van de dag.
"Zorgcirkels die buurten clusteren, waar mantelzorgers, thuiszorgers, vrijwilligers, buurtwerkers, wijkagenten, sociale verenigingen en zelfs parochiale werkingen een overlegplatform op microniveau hebben. Zo creëer je warme en zorgzame buurten waar iedereen mee is. Dit is de volgende opdracht van de nieuwe schepen van sociale zaken, zorg en eenzaamheid."
"De twee mensen waarvan ik spijt heb dat ze niet meer in de politiek zitten? Serge Gumienny en Raymonde Spiritus.
Slotvraag. Voor welke politieke collega’s doe jij jouw hoed af?
"Weet je, als je met de juiste intentie met de stad en de Truienaar bezig bent speelt kleur of partij weinig rol. Vooral de wil om samen te werken en er iets positiefs van te maken is dan van groot belang. Zo bewonder ik bijvoorbeeld de dossierkennis van Gert Stas maar ook de positieve insteken van Peter Van Dam. Maar de twee mensen waarvan ik spijt heb dat ze niet meer in de politiek zitten zijn Serge Gumienny en Raymonde Spiritus. Serge omdat hij bijzonder verstandig en rechtlijnig is. Maar ook een heel aimabel man. En Raymonde heeft het hart op de tong, de beste intentie met iedereen. Er ademt niemand meer het echte volkse Sint-Truiden dan ‘ons Raymonde’."
Fotografie: Debby Termonia
Comments