De belangrijkste boodschappen voor de mensheid zijn vanuit de verbanning gekomen: de scheppers van de grote godsdiensten, Mozes, Christus, Mohammed, Boeddha, zij allen moesten eerst het zwijgen van de woestijn, het niet-onder-de-mensen ondergaan, voordat zij het beslissende woord konden spreken. Miltons blindheid, Beethovens doofheid, het tuchthuis van Dostojevski, de kerker van Cervantes, Luthers opsluiting in de Wartburg, Dantes ballingschap en Nietzsches vrijwillige verbanning naar de ijzige streken van het Engadin. Niet zo voor Veerle Heeren (CD&V), de eigenzinnige, voorkruiperige burgemeester in schorsing van Sint-Truiden.
In de meer aardse, politieke wereld geeft een tijdelijke uitsluiting een frisse kijk op de zaken. Een beter overzicht en berekening van het politieke krachtenspel. Daarom kan een loopbaan niets gelukkigers overkomen dan een tijdelijke onderbreking. Want wie de wereld enkel en alleen vanuit de hoogte, van bovenaf ziet, vanuit de keizerswolk, de hoogte van de ivoren toren en de macht, die kent enkel de glimlach van de onderdanigen en hun gevaarlijke bereidwilligheid. Wie altijd de maat in handen heeft, verleert het ware gewicht. Pas na de nederlaag beseft de veldheer zijn fouten. Pas na de ongenade krijgt de staatsvrouw het juiste politieke overzicht. Zo'n schorsing kneedt de wil van de slappeling tot stevig deeg.
Wanhopig
Al deze wijsheden die mijn lievelingsauteur Stefan Zweig zo'n honderd jaar geleden liet optekenen, zijn allemaal voorbijgegaan aan Veerle Heeren en haar bonte schare acolieten. Geloof uw vleiers - u bent verloren. Geloof uw vijanden - u wordt wanhopig. En dat laatste, is er precies met Veerle aan het gebeuren. Wanhopig klampt ze haar vast aan de laatste strohalm macht die haar nog rest. Alhoewel ze voor zes maanden een gewoon gemeenteraadslid hoort te zijn, duikt ze overal en nergens op. Op begrafenissen waar ze niet op uitgenodigd is, in commissies waar andere gemeenteraadsleden niet op zijn uitgenodigd, op straatopeningen waar de moegetergde bewoners net niet met tomaten gooien. Zo plukt ze radeloze diensthoofden van de gang die hun beleidsplannen met burgemeester Ingrid Kempeneers (CD&V) willen bespreken en snauwt hen toe: "Wat sta je daar te doen? Ik ben nog steeds burgemeester!". Pijnlijk. Maar niemand die zegt: 'Beste Veerle, ga eens te voet naar Compostella, begin nu eens aan die moeilijke puzzel van twintigduizend stukjes. Werk nu eens echt in uw hof, in plaats van ermee op FB te staan pronken.' Maar niemand die het haar zegt. Dus moeten wij het maar weer doen.
Vragen zonder antwoorden
Dit gezegd zijnde, zijn er ook de financiële consequenties van haar schorsing. Ook daar gonst het van de geruchten. Wij vroegen het haar op de vrouw af, maar kregen zoals steeds geen antwoorden. Toch willen we u, beste lezer, onze vragen u niet onthouden.
Geachte mevrouw Heeren,
Beste Veerle,
Graag had ik u de volgende vragen willen stellen. Gezien uw status als burgemeester in schorsing.
Ontvangt u nog een financiële tegemoetkoming van de stad Sint-Truiden? Zo ja de welke?
Is de auto waarmee u rijdt een auto van de stad? Of wordt die wagen betaald door de stad Sint-Truiden?
Wie betaalt uw tankkaart? De Stad Sint-Truiden?
Wie betaalt uw telefoonrekening? De Stad Sint-Truiden?
Maakt u nog deel uit van AGOST, Droneport rvb?
Waarom duikt u nog steeds op in vergaderingen waar andere gemeenteraadsleden niet op uitgenodigd worden?
Vindt u het vanuit een politiek oogpunt niet verstandiger om wat meer afstand te nemen van de dagdagelijkse werking van de Stad Sint-Truiden gedurende uw schorsing?
Met vriendelijke groet,
Dirk Selis
Comments