Het sierde Vlaams parlementslid Ludwig Vandenhove dat hij onlangs een lans brak om het racisme op Facebook tegen te gaan, maar vandaag dreigt hij ongeloofwaardig over te komen wanneer hij zwijgt over de onversneden racistische taal van zijn eigen voorzitter.
Niemand die zo categoriek tegen racisme ageert als Ludwig Vandenhove (Vooruit). Zolang ik de man ken, houdt hij die rode lijn aan. Geen excuses, geen verzachtende omstandigheden. Ik kan mij voorstellen dat hij het vandaag dan ook bijzonder moeilijk moet hebben met de uitspraken van Conner Rousseau, de naar eigen zeggen Oppersos, over bruin gespuis dat met matrakken moet aangepakt worden.
Zwarten
Daar sta je dan, wanneer je de N-VA als 'zwarten' wegzet en de korpschef oproept om tegen racisme op Facebook op te treden. Moet je nu beschaamd zijn om wat je voorzitter allemaal uitkraamt. Of schrik hebben dat dit electoraal zal doorwegen.
In vino vertitas
Ludwig, ik hoop uit de grond van mijn hart dat je de politieke moed vindt, om dit onversneden racisme ook dit keer consequent te veroordelen en niet onder de mat te vegen als zattemansklap. In vino veritas.
Anders verlies je alle geloofwaardigheid in de toekomst.
Tussen wat de politieker zegt maar in werkelijkheid denkt ligt, bij velen, meestal een verscholen gedachtegoed. Het zich verschuilen achter politieke Barmhartigheid heeft ook hier 2 gezichten en de ware reden is om er politiek profijt uit te halen. Alleen dit balonnetje is al heel lang doorprikt waarvan de Voorzitter het Ultieme bewijs is. De politieke geloofwaardigheid heeft opnieuw een serieuze uppercut moeten incasseren.