Ons Sint-Truin is in feite één groot dorp, wat het ook zo aangenaam maakt om er te leven. Toch zijn er mensen die heel eenzaam sterven en na dagen pas gevonden worden. Zo is het ook gegaan met onze ‘dikke Jos’.
'Dikke Jos' een sympathieke man die vroeger op de Naamsesteenweg woonde en nu korter aan het station een ander optrekje had gevonden. Dagen niet meer gezien op het terras in ons aller Bron en ja, weggezakt in zijn zetel gevonden, voor eeuwig naar de andere kant vertrokken…
Dorpsgevoel is belangrijk…
Dat dorpsgevoel zouden we nog meer kunnen benadrukken, dus ook dat sociaal gevoel en die nodige burencontrole, door ... onze Naamsevest van een petanque-baan te voorzien. Robert en zijn buren onderhouden die buurt op een schitterende wijze door plantjes te zetten rond de bomen en ze natuurlijk wat af te schermen tegen de urinestralen van de reutjes die absoluut hun stempel willen drukken… We hebben, net achter de elektriciteitskabine, een prachtig plekje waar we ‘de tegels kunnen laten wippen’ zodoende dat er nog een stukje meer grond vrijkomt om regenwater op te vangen. Op die plek dient er wel een stevige boord te worden voorzien, zodoende dat de ballen niet de weg kunnen oprollen, een hoopje zand dus en we zijn vertrokken. De bomen voor de nodige schaduw staan er reeds, de banken voor de toeschouwers zijn ook aanwezig. Voor de nodige drank moedigen we Ken en Sabrina aan om extra flessen pastis van Pernod in huis te halen en we zijn vertrokken voor een heerlijk Frans vakantiegevoel in de Haspengouwse hoofdstad! De buurtbewoners gaan zich nog beter leren kennen en ze gaan zeker hun verantwoordelijkheid nemen om de spelregels en speelmomenten van het petanquespel vast te leggen.
Huisjesmelkers
Wat momenteel ook opvalt is het feit dat er volgens mij, tenzij ik het verkeerd inschat, weer huisjesmelkers actief zijn. Waar er zich vroeger in ons centrum een oosters restaurant bevond, wonen daar nu minimum 10 mensen, waarbij een feitelijk niet toegankelijk afdak toch als terras wordt gebruikt. Traditionele klederdracht, dus niet echt gekleed om bij ons in de streek te gaan werken, … een rare situatie die onrust veroorzaakt bij de brave burger. Onbekend is onbemind en wordt soms als gevaarlijk beschouwd. Het kan best zijn dat er geen enkel risico is, wat echter niet overeenstemt met de perceptie van de buurt. Een andere woning, 300 meter verder idem dito: mannen die met een onbekend aantal samen wonen, ditmaal blijkbaar wel met een vast werkschema. We kunnen als burger deze feiten aanbrengen, doch het is ons Bestuur en de Politie die hier controle dient uit te voeren.
Konijnenvoer voor de deur…
De regen heeft er ook mee te maken maar het is toch opvallend dat het gras en het onkruid voor sommige woningen momenteel welig tiert. Dit ‘konijnenvoer voor de deur’ geeft geen goede indruk van een straat en staat veelal voor woningen die verhuurd worden. Zou hier onze Burgerwacht niet kunnen tussenkomen? Gezien de soms internationale context van de huurder-bewoner lijkt het me opportuun dat ons bestuur elke nieuwe huurder in onze stad voorziet van een info-blad in diverse talen, waarbij de verzorging van de woning toch ook wat aandacht mag krijgen. Enkele talen als suggestie : Spaans, Italiaans, Pools, Russisch, Arabisch, Pakistaans, Oekraïens, Frans, Engels, Duits en ook Nederlands natuurlijk…