top of page

Ziek worden in deze periode van het jaar krijgt zo’n ‘verdacht tintje’….



Actief bezig zijn, mogelijke klanten bezoeken kilometers vreten, genieten van mijn Alfaatje. Het is genieten van de dag, is sociale contacten toevoegen en consumeren, bezigheden die een dag voorbij doen snellen zonder dat men het beseft.


Zaterdagvoormiddag een prospect gaan bezoeken in Wallonië, wat verblind door de zon en ja,… wat nog nooit was gebeurd, passeert in een oogwenk : een metalen korf met stenen bij haar op de inrit werd dé vijand van de carrosserie met diepe krassen en een gescheurde bumper als gevolg. Wat intern vloeken, de schade bij de klant opmeten en haar geruststellen. Niet leuk om daarna een advies gaan te bespreken. Gelukkig was ze begripvol en heeft ze de bon uiteindelijk getekend.


Rust inbouwen?

Zondag, een vervelend hoestje, wat grieperig gevoel, pijn in de rug,… dokter Google even nakijken en ja, zijn het dé symptomen? Maandag, doordoen is ons ingeprent, wat sukkelen, wat sleuren, wat vechten tegen het gezond verstand wat zegt dat het beter zou zijn wat rust in te bouwen. Neen dus, verder doen, gaan les geven, hoesten, microben verspreiden, plichtsbewust gedrag voor de werkgever, slecht gedrag van mij ten opzichte van mijn cursisten… Dinsdag, blijven sleuren en uiteindelijk ’s avonds moeten toegeven dat de energie op is, gedaan met vechten tegen het beeld dat we maar steeds moeten presteren en niemand mogen teleurstellen.


Schuldgevoel

Uiteindelijk op woensdag mijn opperbeste huisarts, de Patrick, gaan opzoeken. Op het moment in zijn consultatieruimte dat ik mijn verhaal vertel, komt een gemengd beeld naar boven : enerzijds een verlichting om het te kunnen delen en een oplossing te krijgen, anderzijds een schuldgevoel dat het toch allemaal zo erg niet is om dus niet te werken…

De vaderlijke Patrick stelt dat het beter is een paar dagen rust te nemen, uiteindelijk toegeven aan de redelijkheid. Afspraken laten aanpassen, een heel gedoe, overlast voor de collega’s om dit te regelen.


Medicatie, slecht slapen, hoesten, alles van een doodgewone bronchitis, meer is het niet. Eigenlijk niets in vergelijking met wat veel medeburgers moeten meemaken.

Zo’n een beetje kleinzielig zijn, het kan deugd doen hé.


Prettige dag en hou het veilig !

620 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page