Zij zwoegen, wij zwijgen – Een warme ode aan de mannen van het containerpark

Bloedheet is het, op die lichtgrijze betonplaten van ons containerpark. In schuilhokjes zonder ventilatie zoeken de technische medewerkers naar een beetje verkoeling, terwijl het kwik richting 30 graden klimt. Daar staan ze: vriendelijk, behulpzaam, maar drijfnat van het zweet.

Hun leidinggevenden? Die zie je niet op dat moment. Zij blijven binnen, in gekoelde kantoren met frisse waterfonteinen en airco die z’n werk doet. Pas als ook hun werkdag erop zit, stappen ze puffend in hun goedgekoelde wagens. Het contrast is schrijnend.

Voor anderen is er compassie, voor hen alleen gezaag

Buitenwerkers zijn helden in de schaduw. Of liever: in de volle zon. Maar waar postbodes of werfarbeiders vaak nog op medeleven van hun omgeving kunnen rekenen – een flesje water, een woord van waardering – krijgen de mannen van het containerpark zelden zulke gestes. In de plaats daarvan: gezaag. Onbegrip. Boze opmerkingen over richtlijnen of openingsuren. Klachten over sorteerregels waar zij zelf niets over te zeggen hebben, maar die ze wel dag in dag uit in goede banen proberen te leiden.

Wie komt op voor deze mannen?

De vakbonden? Die staken al eens om het even wat. Vaak met veel lawaai en weinig effect. Maar voor deze kleine groep medewerkers, zonder zichtbare macht of mediagevoel, blijft het oorverdovend stil. Geen pamfletten, geen actiecomités, geen hoogdravende verklaringen over werkomstandigheden. Want wie maalt er nu om een handvol mannen op een stedelijk containerpark? Want het werk dat ze leveren is essentieel. Zonder hen is er geen gescheiden afval, geen nette straten, geen vlotte service. Ze helpen, corrigeren, leggen uit, blijven vriendelijk – ook als hun werkplek smelt onder hun voeten. Ze houden onze stad mee leefbaar.

Respect hoeft geen luxe te zijn

Wat ze verdienen? Een schouderklop. Zeker. Maar ook gewoon een fles koud water. Een schaduwdoek. Een beetje basisrespect. En misschien zelfs – waarom niet – een bezoekje van hun ‘leidinggevenden’ tijdens de volgende hittegolf. Om te voelen wat hitte op beton betekent.

Laat ze niet in de zon staan

De medewerkers van het containerpark van Sint-Truiden verdienen geen medelijden, maar waardering. Geen geklaag van burgers, maar erkenning. Misschien is het tijd dat we de eersten die zwoegen, ook de eersten maken die gehoord worden.