In zijn rubriek De Stoute Schoen laat Bernard Derwa zijn licht over Sint-Truiden schijnen
Hoe de stad de laatste jaren aan iedereen zijn meppen uitdeelt, grenst aan het ongelooflijke. Dat de armoedecijfers de lucht in schieten, bekommert het stadhuis niet het minst. Dat de jonge generatie de toekomstige verpauperde proletariërs zullen zijn met een schuldenberg op hunne nek waarvan ge nooit de bodem zult zien... , soit, da's van hen, dat zijn hun zorgen.
En tenslotte, de handelaars en de horeca-mensen, die hebben terecht bloed, zweet en tranen gelaten: de opbreekwoede 'stijl Stippelmans' heeft hun klanten zes keer de toer van de stad laten doen om de zevende keer vast te rijden op rioleringsbuizen, bergen aarde of voor een diep gat tot stilstand te komen, om ten lange leste af te zien van hun bezoek. Heel het grondgebied was één miserie. Ge vond er vanalles, behalve wegwijzers, behalve uw bestemming. En de 'een-minuutje-te-laat-parkeerders', razend naar huis met 22 euro boete in de sacoche.
Vier jaar na vonnis
Die bestuursnonchalance houdt lustig aan: de meerderheid heeft uit Trudocs vernomen dat de commerçanten en cafés de taks, geëist door Trud'Or, zouden kunnen terugvragen aan de stad. Ge zult nu toch verwachten dat 'dees' fiere hoofdstede, een taks die ze niet mocht heffen, sito presto terugbetaalt aan de bestolen middenklassers. 't Zal wel zijn. Ineens gaat uw gemeentebestuur in beroep. Vier jaar na het vonnis van de Hasseltse rechtbank. Vier jaar!!
Lucien Lesuisse
Alles wordt in het werk gesteld, kosten van het gerecht, kosten van de advocaat, als er maar niets aan de burgers moet worden teruggeven. Krantenboer Lucien Lesuisse gelooft zijn eigen ogen niet. Nu wordt de man nog voorgetrokken voor het Hof te Antwerpen. Door zijn eigen stad. De meerderheid heeft altijd gedacht; "Och die Truienaars zijn veel te bang om hun centen terug te vragen. We laten het zo, en we houden ons geld. Maar nu de commerçanten zich beginnen te roeren, nu maar rap in beroep gaan.
Wordt ongetwijfeld vervolgd